Marcin SkotniczNy
Pytanie Tradycyjny taniec dookoła ogniska jest bezdyskusyjnie najważniejszym elementem naszej kultury. Polega on na jednoczesnym biegu i obrocie przy zachowaniu odpowiednich odległości między resztą tańczących. Pozornie może wydawać się to łatwe, ale trzeba dodać, że każdy porusza się w swoim tempie, co potrafi wybić z rytmu. Najmłodsi również uczą się przestrzegać nakazu tradycji, tańcząc wokół swoich rodziców. Ciepło i blask ognia łączy nas wszystkich – daje nam pożywienie, pracę i rodzinę. Moja flora bakteryjna lepiej przez nie działa, chociaż ostatnio rozwinęły mi się jakieś pasożyty. Krewny kazał mi się tym zbytnio nie przejmować. Powiedział, że to zupełnie normalne, że to trzeba przeżyć: „Będzie trochę swędzieć i poboli, ale nic poza tym”. Podobno choruje się tylko raz, bo to coś nie wraca do wyeksploatowanych przez siebie środowisk po raz drugi. Ciekawe, czy one w ogóle wiedzą, że żyją, bo zdają się tylko ślepo krążyć w myśl rozprzestrzeniania, żerowania i umierania. Często rozmyślam, szczególnie nocą, kiedy to odwracam się do ogniska plecami. Przerażają mnie cisza, pustka i ciemność, które wtedy widzę. Krąg zamykają najodważniejsi przedstawiciele plemienia. Są najbardziej oddaleni od punktu centralnego, a co za tym idzie – najbardziej podatni na chłód. Nieraz kolega wskazuje mi na zmarniałych wyrzutków, którzy przemykają bezdźwięcznie gdzieś na horyzoncie. Mówi, że tak właśnie kończą zuchwalcy, którzy nie doceniają tego, co mają, i gardzą tradycją. Myślą, że są centrum wszechświata, że wszystko będzie kręcić się właśnie wokół nich. Z reguły jednak czeka ich rozczarowanie i samotność. Mimo wszystko chciałbym iść kiedyś na swoje, przynajmniej spróbować wyrwać się z okowów, być głową rodziny i plemienia – punktem centralnym; zapewniać spokój domowego ogniska. Do tego podobno potrzeba odwagi (czy tam wagi) – inaczej nie ma szans, aby się oderwać. Na fizyce się nie znam, ale za to zacząłem interesować się filozofią. Ostatnio kolega zadał mi pytanie i od tego momentu sam nie wiem, czy jestem planetą czy tylko elektronem.
Pozaświat. Studencka antologia tekstów nie-ludzkich
51
