Oldurulmayan Hatırlıyorum yara dolu bardaklardan içtiğim kini. Yollarda gidip gelirken, ellerinle büyüttüğün saçlarımı bugünlerde hayat yoluyor. Sana nasıl böyle yanıyorum, hayret ediyorum. Lütfen biri beni bağrına bassın. Düşlerime evreni sığdırdım, beni sana sindiremedim. Annelerin göğüslerinde büyüttüğü kuşlar seni, Yeryüzünün tüm kaosu beni bulurken, Lütfen biri beni kucaklasın. Esirdim, nefes alan sessizliğinde. Yaşamanın tadı seni, nefreti beni bulurken Omuzlarım, yaşamımdan daha ağrılı. Lütfen biri beni öpsün. İncelen dudaklarınla, yüzümü astığım yerden alsan, deliririm! Aklımın tutunduğu tek dalı da seninle harcadım. İçimde tepinen tanrıçayı, tabutların üstünde sürünen yaşlardan tanırsın. Lütfen biri beni oldursun. Bu hüznü de nerede görsen tanırsın, yamaçlarında gördüm Duvarlarında asılı çerçevelerde Çok kişiye ait, çokça Gözler gördüm Her biri senden vurdu, aldı beni Lütfen biri beni artık kurtar’sın!
Esma Çaldıran
www.baltadergi.com
Ocak-Şubat 2020
21
