154
STYLE
LIFESTYLE
MASTERCLASS
ISABELLE ARPIN, CULINAIRE DICHTERES Ze hielp een bevriende kok in de keuken en dat gaf haar lot een totaal nieuwe wending. Isabelle Arpin was afgestudeerd in economie en financiën, maar liet alles vallen om hotelschool te gaan volgen – en dat was een schot in de roos. Haar gerechten zijn artistieke pareltjes, en schotelen meteen ook haar persoonlijkheid voor: krachtig en delicaat tegelijk. Tekst Aurélia Dejond
Ze hoopt een lastig hoestje te kunnen stillen met een honingkruidenthee, maar verder heeft de kou geen enkele vat op haar blik; zodra ze over haar werk begint te vertellen, gaan haar ogen schitteren als vanouds. In haar restaurant – die haar naam draagt omdat ze wilde dat haar zaak haar eigenheid zou weerspiegelen – voelt ze zich meer dan ooit in harmonie met zichzelf en de waarden die haar drijven. “Ik heb een plek gecreëerd die volledig bij me past en waarin je binnenkomt zoals in een huis. De keuken is open, de sfeer en de inrichting spreken mij aan en typeren mij, ik voel me hier helemaal mezelf.” Met een zekere trots en tederheid herinnert ze zich hoe haar culinaire weg begon. “Ik ging een vriend die een restaurant hield aan de Belgische kust een handje helpen en het was liefde op het eerste gezicht.” Ook al leefde ze zelf in
Noord-Frankrijk, toch twijfelde ze geen seconde. “Voor mij was het helder. Ik heb me laten opleiden aan de hotelschool in Duinkerke en nu, ruim twintig jaar later, kijk ik met veel voldoening op die jaren terug.” De bevestiging van haar succes kwam toen haar restaurant een ster kreeg, maar verder was de rode draad in haar carrière altijd haar hart. “Het relationele is superbelangrijk voor mij: als je wilt koken, moet je in eerste instantie van mensen houden. Zowel van de mensen met wie je elke dag werkt, als van de
mensen die bij je aan tafel aanschuiven. De grootste beloning die ik kan krijgen, is een stralende glimlach aan het einde van de maaltijd, het geeft mij ongelooflijk veel voldoening om emotie en plezier teweeg te brengen. Eten bereiden voor anderen is jezelf een stukje geven.” E N DAT H OU DT OOK I N DAT J E R I S I CO’S
DURFT TE NEMEN. Isabelle rijgt het ene project aan het andere; haar manier om het lot eraan te herinneren dat ze zelf aan het stuur staat van haar leven, zelfs in de context van een pandemie, de economi-
