Coffee Farmers |
ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΗΣ... ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ Κείμενο: Γιώργος Πετρόπουλος Φωτογραφίες: Jonas Ferraresso
Τρεις ημέρες παγετού στα τέλη Ιουνίου ήταν αρκετός, για να παγώσουν οι παραγωγικές περιοχές καφέ της Βραζιλίας, ενώ μέχρι τότε τα φυτά προσπαθούσαν να ανακάμψουν από την ξηρασία και τον καύσωνα, κάνοντας την παγκόσμια σκηνή του καφέ να ανησυχεί για τη φετινή σοδειά...
Σ
ε μια χρονιά κατά την οποία οι τιμές του καφέ σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, η κλιματική αλλαγή δείχνει τα δόντια της στη μεγαλύτερη χώρα-παραγωγό καφέ, τη Βραζιλία, προκαλώντας νέο πλήγμα στις σοδειές, μετά τις ζημιές που αφήνει πίσω της η πανδημία, με τα προβλήματα στη συγκομιδή και τα αυξημένα κόστη μεταφοράς. Ανυπολόγιστη, λοιπόν, είναι η ζημιά που υπέστησαν στα τέλη Ιουνίου οι εκτάσεις εξαιτίας του τριήμερου παγετού στο νοτιανατολικό τμήμα της χώρας. Συγκεκριμένα, στις περιοχές Minas Gerais, São Paulo, and Paraná, οι καλλιεργητές καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα ακόμη πρόβλημα, μετά τις υψηλές θερμοκρασίες που καταγράφηκαν το 2020 και την ξηρασία στις αρχές του έτους. Θα χρειαστούν μήνες για την πλήρη αποτίμηση των καταστροφών, ωστόσο οι εμπορικές-εξαγωγικές εταιρείες καφέ ήδη κάνουν λόγο “για καθόλου αμελητέες” ζημιές, που αγγίζουν το 50% των καλλιεργειών.
122 | SNACK & COFFEE
Μειωμένη συγκομιδή Λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος της Βραζιλίας στην αγορά του καφέ, τέτοιες ειδήσεις είναι εύλογο να δημιουργούν πανικό και να ωθούν τις τιμές προς τα πάνω. Ωστόσο, το “Snack&Coffee” επικοινώνησε με τον Βραζιλιάνο γεωπόνο και ειδικό του καφέ, Jonas Ferraresso, που βάζει το ζήτημα στις πραγματικές του διαστάσεις: “Ο παγετός έπληξε σοβαρά πολλές φάρμες καφέ στις πολιτείες São Paulo και Minas Gerais, ενώ πιο ήπιες ήταν οι ζημιές στην Paraná. Οι απώλειες δεν μπορούν να εκτιμηθούν ακόμα. Θα πρέπει να περιμένουμε πως θα επηρεάσουν τα φυτά οι ζέστες του Αυγούστου και οι βροχές του Σεπτεμβρίου. Το μέλλον θα δείξει, εάν τα άνθη είναι ακόμη ζωντανά και μπορούν να δώσουν νέα βλαστάρια”. Ωστόσο, μη αναστρέψιμη θεωρεί πλέον ο ίδιος τη ζημιά στα φύλλα των δέντρων, τα οποία ‘καίγονται’ από τον πάγο και πέφτουν, μειώνοντας τη δυνατότητα του φυτού για φωτοσύνθεση.
