70
Naprzód, młodzi robotnicy!
zaczyna pracę w Laeken, gdzie organizuje kółka samo kształceniowe dla robotników
współtworzy organizację Młodych Robotników Chrześcijańskich (JOC)
umiera angażuje się w Leuven w prace Soboru Watykańskiego II, zostaje mianowany biskupem i kardynałem
Daniel Borek
W
izja i działania Jozefa Cardijna odegrały ważną rolę w formowaniu belgijskiego i międzynarodowego ruchu chrześcijańskiej młodzieży robotniczej. Ruch, który zapoczątkował, miał bezpośredni wpływ na kształt ustaleń Soboru Watykańskiego II – szczególnie na pojmowanie roli świeckich chrześcijan w świecie. Jego słowa i czyny współkształtowały wrażliwość kolejnych pokoleń teologów, świeckich i kościelnych liderów, którzy będą uważać zmienianie świata za zadanie chrześcijanina. Kim był człowiek, który tak wielu zainspirował i tak wiele po sobie zostawił? Jozef, urodzony w 1882 roku jako najstarszy syn w niezamożnej katolickiej rodzinie, wychował się w flamandzkim mieście Halle nieopodal Brukseli. Belgia przeżywała wówczas rewolucję przemysłową, a związane z ewolucją kapitalizmu przemiany
1967
1962-1965
zostaje wyświęcony na księdza; studiuje nauki społeczne i polityczne
1924
1906
rozpoczyna naukę w niższym seminarium w Mechelen
1912
przychodzi na świat w robotniczej rodzinie w Schaerbeek
1896
1882
Jozef Cardijn
społeczno-ekonomiczne szczególnie mocno dotykały robotników. Zamiast pójść do pracy w fabryce lub w warsztacie, jak jego koledzy, w wieku dwunastu lat Jozef postanowił dalej się uczyć. Dzięki poświęceniu rodziców trafił do niższego seminarium w Mechelen. W 1903 roku umarł jego wyniszczony ciężką pracą ojciec. Trzy lata później ambitny kleryk został księdzem, a dzięki zgodzie biskupa studiował przez rok nauki społeczne na Katolickim Uniwersytecie w Leuven. Został nauczycielem w niższym seminarium, co roku w wakacje podróżował po Europie, poznając warunki pracy i funkcjonowanie związków zawodowych w różnych krajach. Dopiero w 1912 roku trafił do swojej pierwszej parafii – w Laeken. Również tam nie pozostał biernym obserwatorem robotniczego losu. Założył kółka samokształceniowe dla robotników i robotnic, pomagał także w tworzeniu związków zawodowych. W 1919 roku opuścił Laeken i w pełni poświęcił się pracy socjalnej w Brukseli. Cardijn szkolił młodych robotników i pomagał im się organizować. To jego wychowankowie utworzyli zalążek
