Reshowing elegance What is the perception of beauty? This is the question which came up after realizing about the goal of this project, a series of photograph created to express beauty, both natural and artificial, inspired from “beauty and domination”, “beauty and (over) acting”, and “the reverse world”. Firstly, beauty and domination. Seeing is eye and light, and the light that reflects into our eyes is the electromagnetic spectrum, composed of gamma-rays, X-rays, white light, infrared light, microwaves and radio waves, or it can be said that we, people, are limited to perceive the beauty through eyes in only 7 colors. The beauty is seen in different directions, depending on different cultures; some people may be able to perceive this beauty while some may not. Beauty is everywhere, and is looked individually by perception and own experience in each culture. Secondly, beauty and (over) acting. Beauty through our eyes is defined with neat and untidiness. We can tell that beauty is more than what reality shows, that is why we edit our pictures after taking them. Lastly, overacting is a sign of the reverse world. People own freedom, but are controlled by the society. People know beauty, but cannot define the real beauty, and they think they know, but they do not know that they don’t know. People have many different beliefs, and the founder is appeared to those who see beauty.
ความงามที่รับรู้ได้ทางสายตาคืออะไร นั่นคือข้อสงสัยของค�ำถามได้เกิดขึ้นหลังจากการตระหนักในวัตถุประสงค์ และงานภาพถ่ายชุดนี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อ ถ่ายทอดความงามที่มีอยู่ในธรรมชาติและมนุษย์สร้างขึ้น โดยได้รับแรงบันดาลใจจากแนวคิด “ความงามกับการถูกครอบง�ำ” “ความงามกับการ (แสดง) เกินจริง” และ “โลกกลับหัวกลับหาง” ประการแรก ความงามกับการถูกครอบง�ำ การมองเห็นคือแสงและดวงตา โดยแสงที่ส่องสว่างวัตถุจะสะท้อนเข้าดวงตา ณ แหล่งก�ำเนิดแสงวัตถุแผ่รังสีแม่ เหล็กไฟฟ้าซึ่งเป็นคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าอันประกอบไปด้วย รังสีแกมมา รังสีเอ็กซ์ รังสียูวี แสงขาว (แสงที่มนุษย์มองเห็น) รังสีอินฟราเรด ไมโครเวฟ และคลื่น วิทยุ กล่าวอีกนัยหนึ่งคือเราถูกบังคับให้รับรู้ความงามทางสายตาได้เพียง 7 สี การควบคุมคือข้อจ�ำกัดในการมองเห็นความงาม อีกทั้งความงามยังมีลักษณะ คล้ายคลึงกับความเชื่อซึ่งถูกครอบง�ำโดยวัฒนธรรมตามยุคสมัย ความงามทางสายตาถูกมองในทิศทางที่แตกต่างออกไปตามวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน ความ งามกับการรับรู้คือ สี วัตถุชิ้นเดียวแต่กลับมีได้หลายมุมมอง บุคคลอาจพึงเห็นและไม่เห็น ความงามมีอยู่หาใช่ในบางสิ่ง แต่ในทุกสิ่งซึ่งถูกมองด้วยสายตาอัน ปัจเจก โดยอาศัยการรับรู้และความเชื่อ (ประสบการณ์) ในแต่ละวัฒนธรรมเป็นตัวช่วยในการตัดสิน ประการถัดมา ความงามกับการ (แสดง) เกินจริง กล่าวโดยรวมแล้วความงามทางสายตาคือสิ่งที่ไม่ได้พบเห็นโดยปกติ มีทั้งความประณีต (มีระเบียบ) และไม่ ตั้งใจ (ไร้ระเบียบ) กล่าวอีกนัยได้คือ ความงามคือสิ่งที่แสดงเกินจริง นั่นจึงเป็นค�ำตอบของค�ำถามที่ว่า ท�ำไมเราต้องแต่งรูปเพิ่มเติมหลังจากกดถ่ายมันไปแล้ว ประการสุดท้าย การแสดงเกินจริงคือสัญญะแห่งโลกกลับหัวกลับหาง มนุษย์มีเสรี แต่กลับถูกครอบง�ำโดยสังคม แต่ละบุคคลถูกครอบง�ำโดยร่างกายคือผัสสะ มนุษย์รู้จักความงาม แต่ไม่สามารถระบุถึงความงามที่แท้จริงได้ เราคิดว่าเรารู้แต่เราไม่รู้ว่าเราไม่รู้ มนุษย์มีหลากหลายความเชื่อ ศาสดาพึงปรากฏแก่บุคคลผู้ เข้าถึง คือความงาม
Supot Poontajak
