THE NURSER(A)LIEN “We all have moments that we always miss or would like to return to.” This is a sentence that a 21-year-old myself feel good and happy every time when I think of my childhood. A life which progresses slowly, and ha s full of fun, lives together with the childhood friend who can make your day pass without any bore. It might be something called ‘innocent friendship’. This work wants to tell the story of NOSTALGIA that was occurred through the group of my childhood friends’ story by bringing the fun of that time to share and convey. It is mainly about my childhood memory, when I was young, of the first group of friends who live in the same neighborhood. There is a daily routine which is full of excitement and fun, causing questions about what we would like to play each day. Along with the fantasy of childhood life, this let us able to think about and look back to the old times, completely bringing us some smiles. Finally, I intend to convey this work as a time of joy, fun, innocent relationships in childhood life with friends, since it’s one of the wonderful things happened in my past, and also a letter to viewers that ‘Childhood life is innocent life.’
( ภาวะ Nostalgia / เพื่อนข้างบ้าน / Weird ) “เราต่างมีช่วงเวลาที่ชวนคิดถึงหรืออยากจะหวนคืนกลับไปอยู่เสมอ” เป็นประโยคที่ตัวผมเองในวัย 21 ปี รู้สึกดีเเละมีความสุขทุกครั้งที่ได้นึกถึงช่วงเวลา วัยเด็กของผม ชีวิตที่ด�ำเนินด้วยความค่อยเป็นค่อยไป มีเเต่เรื่องสนุกสนาน พร้อมกับเพื่อนพ้องวัยเด็กที่ร่วม ท�ำเเต่ละวันให้ผ่านพ้นไปอย่างไม่น่าเบื่อได้ มันเป็นสิ่งที่เรียกว่ามิตรภาพที่เเสนไร้เดียงสาเสียจริง ผลงานของผมนั้นต้องการจะเล่า เรื่องภาวะ Nostalgia ที่เกิดขึ้นโดยผ่านเรื่องของกลุ่มเพื่อนในวัยเด็กของตัวผมเอง โดยน�ำเอาความสนุกสนานของช่วงเวลานั้นมาเล่าและถ่ายทอดออกมา เป็นเรื่อง เกี่ยวกับกลุ่มเพื่อนกลุ่มแรกที่เป็นเด็กจากละแวกบ้านเดียวกัน ในตอนที่ตัวผมเองนั้นยังเป็นเด็กน้อย โดยในเเต่ละวันนั้นมีกิจวัตรประจ�ำวันที่เต็มไปด้วยเรื่องที่น่าตื่น เต้น สนุกสนาน ท�ำให้เกิดค�ำถามว่าวันนี้เราจะเล่นอะไรกันอีกดี ประกอบกับความเพ้อฝันในวัยเด็กที่ท�ำให้เรานั้น สามารถคิดเเละสรรหากิจกรรมอะไรต่อมิอะไรที่ ยอมรับว่าพอมองกลับไปมันก็ค่อนข้างชวนอมยิ้มได้อยู่เหมือนกัน สุดท้ายเเล้ว ผลงานชิ้นนี้ที่ผมตั้งใจถ่ายทอดถึงช่วงเวลาที่เเสนมีความสุข ความสนุกสนาน ความ สัมพันธ์ที่เเสนไร้เดียงสาในวัยเด็กกับพวกเพื่อนๆ เพราะเป็นหนึ่งในเรื่องที่เเสนวิเศษที่เกิดขึ้นในชีวิตที่ผ่านมาชีวิตของผม เเละยังเป็นจดหมายถึงคนดูหรือผู้ชมที่ได้ มารับชมผลงานชิ้นนี้ว่า “ชีวิตในวัยเด็กนั้นเป็นช่วงชีวิตที่เเสนไร้เดียงสาเสียจริง”
