Tekst Mireille Borg Foto Cees van Vessem
ACHTER GROND
Centrum voor Trajecten en Bemoeizorg: Een samenwerkingsverband van vijf instellingen
"Wij behandelen niet zelf, maar leiden toe naar een behandeling" Paradijsvogel zijn, het klinkt zo mooi. Maar in de praktijk is het vaak een hard, uitzichtloos en eenzaam leven. “Schrijnend”, zegt Paul Rooijmans in dienst bij Reinier van Arkel en werkzaam bij het Centrum voor Trajecten en Bemoeizorg (CvTB). “Onlangs was ik bij een oudere man op bezoek. De muizen liepen over de tafel waar de man zat te eten.” Op de website van het CvTB, noemen ze hun cliënten de chronische struikelaars die alle hulp afwijzen. Die vaak wantrouwend zijn richting hulpverleners vanwege slechte ervaringen in het verleden. Of omdat ze de weg niet weten in zorgland. Tegelijkertijd bevinden de mensen zich in zorgwekkende situaties. Het zijn jongeren van wie ouders zich ernstig zorgen maken of ouderen die door dementie of andere oorzaken vervuilen en vereenzamen. Samen met haar netwerkpartners biedt het CvTB hulp. Reinier ging in gesprek met Yuri Beset en Paul Rooijmans, beiden in dienst bij Reinier Van Arkel en werkzaam in het samenwerkingsverband CvTB. Ze voelen zich samen
46
REINIER ZOMER 2021
met hun twee andere collega’s Melle van Tilburg en Cees van Vessem de ambassadeurs van Reinier van Arkel in het CvTB. Ondersteuning vragen voor iemand anders “Iedereen mag ons benaderen. We hebben iedere ochtend bureaudienst tot half een. Vragen van melders proberen we direct te beantwoorden. Bij een aanmelding stellen we vragen als: ‘Waarom denk je aan bemoeizorg?’ en ‘Is er al eerder hulpverlening geweest?’ We werken in de gemeente ‘s-Hertogenbosch en in de regiogemeenten. In de regio verlopen de aanmeldingen via de wijkteams van de eigen gemeente, maar aanmelden mag ook direct bij ons. De mensen die contact opnemen, zijn vaak mensen in de omgeving van de persoon. Dat kan een bezorgde moeder zijn of een buurman. Ze vragen ondersteuning voor iemand die het zelf niet vraagt. Ook worden we benaderd door huisartsen. De huisarts heeft vaak al tevergeefs hulp aangeboden en loopt vast. Ons advies aan huisartsen is om bij een vermoeden van dementie of alcoholmisbruik, direct contact op te nemen met de ketenpartners. Maar een huisarts kan
een cliënt ook bij ons aanmelden. Wij weigeren niemand”, vertelt Paul. Voorwerk doen is het halve werk Yuri: “We gaan meestal als eerste na of iemand al eerder in aanraking is geweest met hulpverlening. Onze cliënten zijn vaak teleurgesteld in de reguliere zorg door een negatieve ervaring. We willen weten waarom de reguliere zorg niet heeft gewerkt. We zijn zeer volhardend om in contact te komen. Cliënten reageren vaak niet op een uitnodiging per brief of nemen de telefoon niet op. Wij gaan daarom bij de mensen langs. Soms wel 15 keer en ook buiten kantoortijden, voordat iemand een keer open doet. Onze aanpak verschilt van de reguliere zorg. Wij hebben ook de mogelijkheid om zo te kunnen werken, want we hebben niet de druk van declaraties of afspraken met zorgverzekeraars. Paul vult aan: “Het is een zaligheid om zorg te verlenen zonder tijdsdruk of de druk van declaraties of protocollen. Wij kunnen echt maatwerk bieden. Zo zou eigenlijk de hele zorg moeten zijn.”
