Bouillonblokjes Door: Diede Dracht
Beau is 26 jaar en werkt nu bijna zeven jaar in de bouw. Hiervoor deed hij de opleiding Manager/Ondernemer Horeca, maar dit bleek het niet voor hem te zijn. Hij houdt van dancefeesten, voetbal, gamen en is op dit moment druk bezig met het opknappen van zijn nieuwe huisje. Hij blowt inmiddels al jaren niet meer.
lijk geen ervaring mee. Die joint hakte er behoorlijk in. Er was natuurlijk ook genoeg te eten en er lag een zak Buggles. Toen ik daarom vroeg werd ik vreemd
Beau was 15 toen hij voor het eerst echt
kwam ik erachter dat er hasj in zat. Hart-
aangekeken. “Buggles?” Dat kenden ze
goed stoned was. “Volgens mij heb ik op
stikke handig. Ik brak er geen grote brok-
daar niet. Kabouterhoedjes noemden zij
mijn twaalfde wel eens een paar hijsen van
ken af, maar verhitte heel subtiel de rand-
die chips, want ze kunnen op je vingers.
een pretshaggie genomen, maar daar is
jes. Bang dat ik zou worden gesnapt was
“Kabouterhoedjes? Ja, verdomd..” Elke
me weinig van bijgebleven.” Ik kwam een
ik niet. Het was immers hun drugs, dus ik
buggle die ik uit die zak heb opgegeten
lange tijd aan hasj via mijn ouders. In onze
vond niet dat zij mij iets konden verwijten.
zat eerst even voor een kabouterverhaaltje op één van mijn vingers.
keuken hadden wij een kruidenkastje en daar stond een potje met daarin bouillonblokjes. Dacht ik. Toen ik iets ouder werd
Vier dagen non-stop feesten
en dat potje ook vaak op tafel zag staan,
De eerste keer dat ik Àink blowde was tij-
Begrip in het Noorden
dens de Merke, een jaarlijks terugkerend
De Merke is echt een begrip in het Noor-
feest bij ons in een klein dorpje in Fries-
den en de kermis was eigenlijk bijzaak. Er
land waar ik toentertijd woonde. De Merke
was altijd muziek en het ging voorname-
is of¿cieel een kermis, maar de dorpelin-
lijk om het zuipen. Je keek niet vreemd op
gen keken het hele jaar vooral uit naar
als je heel vroeg in de ochtend naar huis
vier dagen non-stop zuipen en feesten.
liep en je her en der langs de weg men-
De avond begon bij een vriend thuis, Len-
sen zag liggen. Halverwege die nacht ben
nart. In zijn achtertuin kwamen we samen
ik mijn vriendengroep kwijtgeraakt, maar
om te drinken. Er was muziek en uiteraard
we hadden een grote legertent opgezet
ook een biertap aanwezig. Er blowden
waar we met z’n allen zouden slapen. Ik
daar eigenlijk niet zo veel mensen. Bier
moest dus diep in de nacht, na veel te
Al snel hadden we een lege bus Pringles gevonden die we vulden met rook van de joint en zat Peter de Pad, zoals we ‘m hadden gedoopt, in de bus. stond bovenaan de consumptielijst. Len-
veel bier, wiet en hasj, in m’n eentje nog
nart blowde die avond met mij mee en we
ongeveer een kilometer lopen om bij onze
zaten in zijn tuin vlakbij de vijver. Ineens
legertent te komen. Ergens in de strijd
kwam er een enorme pad voorbij gespron-
ben ik een schoen verloren. Ik weet nog
gen en die vingen we. Al snel hadden we
goed dat ik tijdens het lopen besefte dat
een lege bus Pringles gevonden die we
ik ongelijk liep en dat heel irritant vond,
vulden met rook van de joint en zat Pe-
maar ik bedacht me pas een paar dagen
ter de Pad, zoals we ‘m hadden gedoopt,
later dat ik mijn andere schoen natuurlijk
in de bus. Lennart had die bus vlakbij z’n
ook uit had moeten trekken.
gezicht om er weer rook in te blazen en toen sprong Peter de Pad ineens op z’n ge-
Ik werd de volgende dag wakker gemaakt
zicht! Dat geschrokken hoofd van Lennart
door bezorgde wielrenners. Ik lag in een
zorgde voor mijn eerste of¿ciële lachkick.
berm en had het tot op een paar meter van
Peter is nog uren bij ons in de buurt blij-
de legertent gehaald. “Wat is er gebeurd?
ven liggen, roerloos, helemaal er aan.
Gaat het wel?” Ze hadden geen accent en reageerden nogal geschrokken op mijn
Kabouterhoedjes
waarschijnlijk vrij verwarde staat. Ik denk dat ze niet uit de buurt kwamen, want ze
Die avond kwam een andere vriend met
waren blijkbaar onbekend met de gebrui-
wiet aanzetten, maar daar had ik eigen-
ken en de gevolgen van de Merke.
95
