Zdjęcia Dorota Koperska
RECENZJA
RAJSKI PTAK
KALINA STANISŁAW BUBIN
Tego
Takim zdaniem zaczyna się trwający niemal półtorej godziny monodram W yspa K alina , który robi furorę w B ielsku -B iałej. N a razie tylko w T eatrze P olskim , lecz jeśli zaprezentowany zostanie gdzieś w P olsce , zasłużenie okryje się sławą , bo to przedstawienie doskonałe . Bilety zostały już wyprzedane do końca marca. dnia w
PRL- u
nie zdarzyło się nic szczególnego.
ZŁOŻYŁY SIĘ NA TO DWA POWODY. Pierwszy to Kalina Jędrusik, wciąż obecna w naszej społecznej pamięci, drugi – rewelacyjna Wiktoria Węgrzyn-Lichosyt, której emploi predestynowało do tej roli szczególnie. Ze względu na wiek, typ urody, wygląd, prezencję, styl gry i siłę wyrazu. Zaryzykuję stwierdzenie, że gdyby Zuzanna Bojda tej sztuki nie napisała, ktoś kiedyś musiałby to zrobić specjalnie dla Wiktorii Węgrzyn. Po prostu urodziła się Kaliną. TO KOLEJNE PRZEDSTAWIENIE MŁODEJ, niezwykle utalentowanej Zuzanny Bojdy, której spektakl Ciało Bambina w reżyserii Agaty Puszcz był wydarzeniem
4 0 L A DY ’ S C L U B • N R 6 4 / 2 0 2 0
wiosną 2018. Również monodram o Kalinie wyreżyserowała młoda i zdolna Agata Puszcz, więc widać, że między paniami układa się dobrze, rozumieją się znakomicie, i że owocami ich współpracy można się zachwycać. Do tego zespołu trzeba jeszcze dopisać młodą i kreatywną kostiumolożkę Igę Sylwestrzak – i mamy feministyczne (w dobrym tego słowa znaczeniu) trio, które wysoko postawiło sobie artystyczną poprzeczkę, osiągając rezultaty godne uwagi. Dlaczego jednak młodzież teatralna (excusez-moi!) wzięła się za Kalinę, która odeszła z tego świata 29 lat temu? Proste. Ponieważ o Kalinę poprosiła Bojdę sama Wiktora Węgrzyn, a inicjatywie przyklasnął dyrek-
tor bielskiego teatru Witold Mazurkiewicz. Sztuka powstała w ramach Off-Road, projektu polegającego na tym, że aktorzy zgłaszają formy dramaturgiczne na Małą Scenę. To przedstawienie jest już czwartą realizacją z tego cyklu. Wiktoria Węgrzyn chciała zostać Kaliną, marzyła o wykreowaniu Kaliny, pragnęła odczarować tę niejednoznaczną, barwną, soczystą postać – i to jej się udało. Bo, jak wspomniałem, cała sobą jest Kaliną i nieomal jej sobowtórem. TWÓRCZYNIE SPEKTAKLU ULOKOWAŁY Kalinę na wyimaginowanej wyspie (okrągła obrotowa estrada na środku sceny jest jej symboliczną imitacją), lecz oczywi-
