Wijngaard met keien in Marlborough
Het succes van Montana’s Sauvignon Blanc trok van overal ondernemers en investeerders aan. De aanplant van druivenstokken nam snel toe. De vruchtbare jaargang 1983 bracht een recordopbrengst, met een enorm wijnoverschot als gevolg. De overheid reageerde met een rooiprogramma, waarbij het weghalen van druivenstokken werd gesubsidieerd. Toen de marktvraag weer aantrok, plantten wijnboeren nieuwe druivenstokken aan. De hybride rassen en müllerthurgau maakten grotendeels plaats voor chardonnay en sauvignon blanc. Sauvignon blanc is in de 21e eeuw uitgegroeid tot hét druivenras van Nieuw-Zeeland.
37.3 Bodem De meeste Nieuw-Zeelandse wijngaarden liggen op goed waterdoorlatende alluviale bodems. De alluviale afzettingen betreffen in het bijzonder grauwak (Engels: greywacke), een soort mineraalrijk kiezelzandsteen, dat ook verweerde klei bevat. Bodems met grauwak en andere soorten kiezels zijn verspreid over Nieuw-Zeeland te vinden. Het voordeel van bodems met veel kiezels is dat druivenstokken droge voeten houden en de grond arm is, wat onder meer zorgt voor een minder uitbundige bladgroei. Een ander voordeel is dat kiezels (en keien) de warmte van overdag vasthouden en deze ’s nachts weer afgeven: een pluspunt in een koel klimaat. Omdat in sommige wijngebieden maar weinig neerslag valt, worden daar tegenwoordig steeds vaker kleibodems als een geschikte ondergrond gezien. Deze houden het water beter vast. TERUG NAAR INHOUD Hoofdstuk 37 - Nieuw-Zeeland (2022-2023)
183
