maakten als Cabernet Sauvignon, dus met veel extract en opgevoed in klein nieuw hout. Tegenwoordig is er een nieuwe generatie wijnmakers die duidelijk meer de ‘pinotkant’ van Pinotage opzoekt; dit zijn wijnen met minder extract en meer finesse. Die wijnen bewijzen dat pinotage een prima variëteit is, een uithangbord van de Zuid-Afrikaanse wijnbouw.
40.6 Wijnbouw Het is terecht om te stellen dat de Zuid-Afrikaanse wijnbouw pas echt is gaan bloeien na de afschaffing van de apartheid in 1990. Vanaf dat moment nam de export enorm toe en kwamen er investeringen vanuit binnen- en buitenland. Maar, wijnbouw is geen landbouw die je in een paar jaar helemaal kunt veranderen. De wijnbouw was nog niet klaar voor alle vraag uit met name Europa en veel van het plantmateriaal dat er stond, bleek van matige kwaliteit. Bovendien was het overgrote deel van de wijngaarden aangetast door leafroll, dus was het eerst zaak betere en virusvrije druivenstokken aan te planten. In combinatie met moderne wijnbouwkundige inzichten zoals beter wijngaardbeheer en druppelirrigatie, stond dat aan de basis van een grote sprong vooruit in kwaliteit. Zo’n beetje alle internationale, commercieel interessante druivenrassen staan nu aangeplant, ook op plekken waar ze geen hoge kwaliteit geven maar Certified Heritage Vineyards-logo wel gemakkelijk rijpen. Het wijngaardareaal is na 1994 een aantal jaren gegroeid, maar nu weer op hetzelfde niveau als destijds. Er wordt alweer jaren meer gerooid dan aangeplant; in 2018 werd 3.858 hectare gerooid tegenover 1.506 hectare aanplant. Het gebrek aan groei komt vooral doordat de lokale wijnconsumptie niet of nauwelijks toeneemt; deze ligt al 15 jaar op zeven à acht liter per persoon per jaar. De industrie leunt zwaar op de export, die helaas vooral om goedkope wijn vraagt. Omdat ZuidAfrika niet zonder de export kan, moet het land nog altijd veel varietal bulk wine produceren, maar de aandacht voor terroir en hogekwaliteitswijnen stijgt. Wijnbouwgebieden worden steeds beter gedefinieerd en het belang van geografische herkomstbenamingen neemt toe. Bepaalde districten en wards focussen steeds meer op wijnen van bepaalde druivenrassen. Feit is dat door de klimatologische en landschappelijke variatie van Western Cape heel veel mogelijk is qua wijnbouw en er dus heel veel verschillende wijntypen kunnen worden gemaakt, van goede mousserende wijnen tot en met Kaapse port. Eigenlijk kampt Zuid-Afrika als wijnland maar met een paar natuurlijke uitdagingen. Naast leafroll (= virusziekte) zijn dat de overwegend zure bodems en watertekort. Omdat Zuid-Afrika niet vrij is van phylloxera, worden Amerikaanse onderstokken gebruikt. De precieze keuze van onderstok is ook van groot belang in verband met de zure, droge bodems. De meest gebruikte zijn Richter 99 en Richter 110. Beide onderstokken kunnen goed tegen droogte en een lage pH van de bodem. Ook 101-14 Mgt wordt veel toegepast. TERUG NAAR INHOUD Hoofdstuk 40 - Zuid-Afrika (2022-2023)
243
