Bezoek aan De Wielewaal Een prachtig natuurmuseum Tekst en foto’s: Benjamin Hallie Op zaterdag 30 april brachten we met de jeugdwerkgroep een bezoek aan het natuurmuseum De Wielewaal van de familie Rijneveld in Willige Langerak, net ten oosten van Schoonhoven. Het museum bevindt zich op een prachtig boerenerf dat één en al natuur en cultuurhistorie ademt. Nadat Sander Rijneveld ons op een zonnig maar ietwat fris terras ontvangen had, vervolgden wij onze route naar binnen, waar zich een bijzondere museumcollectie bevond. Behalve de aanwezige kinderen besloten ook een aantal enthousiast geworden ouders deel te nemen aan de excursie. Echt een plek voor jong en oud dus! D adem had uitgeblazen en wie het item had gevonden/geschonken. Sander vertelde dat het meenemen van dode dieren niet zomaar is toegestaan. Vroeger kwam er nog wel eens een veldwachter aan te pas om de doodsoorzaak vast te stellen. Heden ten dage hebben BOA’s vaak een dermate beperkte kennis over flora en fauna, dat het prepareren en bezitten van dode dieren voor de wet een grijs gebied is. Zodoende hebben zowel preparateur als verzamelaar een verantwoordelijkheid met betrekking tot het vormgeven van de collectie.
N I
n vroegere tijden deed de binnenruimte van het museum dienst als kippenschuur. Hier liepen destijds ongeveer 2000 kippen. Dit lijkt veel, maar tegenwoordig tref je bij pluimveehouders soms wel het honderdvoudige in aantallen aan. Nadat het bedrijf gestopt was, besloot meneer Rijneveld (de vader van onze gids Sander) de oude schuur te verbouwen en hier een bijzondere verzameling in onder te brengen: dode dieren, waaronder raam- en verkeersslachtoffers. Sander vertelde dat dit ooit uit hobby ontstaan is, maar ons werd snel duidelijk dat dit een beetje uit de hand gelopen was. Zo’n beetje alle denkbare vogels en zoogdieren en vele insecten en vlinders die je in de lage landen kunt aantreffen, staan hier opgezet (geprepareerd) in de vele vitrines. Door het prachtige decor en de fraaie muurschilderingen lijkt het alsof deze dieren zich in hun natuurlijke omgeving bevinden. Bij ieder item binnen de gigantische collectie was terug te lezen op welke plaats het dier zijn laatste
a de introductie volgde een speurtocht waaraan zowel kinderen als ouders fanatiek deelnamen. Het was de bedoeling dat de dieren op de afbeeldingen op naam werden gebracht. Dit kon door het betreffende dier binnen de collectie op te speuren. Graspieper en gek genoeg de kerkuil bleken het lastigst… Ook bleek dat stiekem spieken iets van alle tijden is…. haha!
N
adat Sander zijn nakijkwerk had gedaan en de limo genuttigd was, vervolgden wij onze weg naar de prachtige boerentuin van de familie Rijneveld. Allereerst liet Sander het nest van een broedende wilde eend zien. Deze eigenwijze vrouwtjes-eend had haar nest pal naast de daarvoor bestemde broedkorf gemaakt. Ze zat onverstoorbaar op het nest langs de slootkant. Even verderop werden we begroet door het vrolijke geluid van een flinke kalkoen. Deze kalkoen legt zo nu en dan een (onbevrucht) ei en ook nu was het raak. Dit ei werd overigens overhandigd aan deelnemer Koen, die eerder bij de introductie had verteld dat hij eieren verzamelt. Een mooie aanwinst voor zijn collectie, zeker nu we vandaag geleerd hebben waar een beginnende verzamelhobby toe kan leiden. Het is natuurlijk overbodig te vermelden dat Koen als lid van de jeugdwerkgroep, en daarmee als vertegenwoordiger van de natuur, zijn hobby met respect voor de natuur uitvoert!
10
WAARDVOGEL | JUNI 2022
