Big Birding Day volgens Pino & Co. Rick van der Weijde Het is alweer drie jaar geleden dat team Pino & Co (Daan Krantz, José en Rick van der Weijde) voor het laatst meededen aan de BBD; Corona heeft zijn sporen getrokken in deze jaarlijkse traditie. De wekker van 3.15 uur hebben we echter niet gemist. Onderweg naar De Loet plegen we de noodzakelijke voorbereidingen, waar we ondanks de sociale druk traditiegetrouw rond 4.45 uur verzamelen. Enige ironie schuilt in het feit dat we wel als eerste op het parkeerterrein blijken te zijn… Koud terug uit het buitenland waren de voorbereidingen nog beperkter dan normaal. Maar goed, die voorbereidingen hebben ons nog nooit de overwinning gebracht en leveren op de dag eigenlijk niet veel meer dan de stress van gemiste soorten. Dat leed blijft ons nu bespaard en wellicht is dít – in combinatie met onze afwijkende vervoersstrategie – wel de route naar de winst…? d
N
adat vlak voor 5.00 uur eindelijk ook het laatste team is gearriveerd, duurt het niet lang voor Coen het startschot lost. Alhoewel we de laatste keer ook een bosuil op nog geen 100 meter van de parkeerplaats hadden, springen we in de auto en scheuren wij vastgeroest in oude gebruiken direct naar de Graafkade Oost: onze vaste bosuilenlocatie. Eén van de eerste soorten op het telformulier is echter een lepelaar, die onderweg over de auto komt gevlogen en door Daan wordt opgemerkt. Eindelijk eerherstel voor de overvliegende ‘Aaldelaar’ van 2008 op nagenoeg exact dezelfde locatie (zie De Waardvogel, 2008-03) - vroeger, in de tijd dat lepelaar nog een goede soort was in de Krimpenerwaard. De ‘vaste’ bosuil blijkt dit jaar zo vast niet en geeft niet thuis. Wel een eerste van vele, vele spotvogels en koekoeken die we vandaag zouden horen. We rijden het centrum van Berkenwoude in voor onze theoretische back-up locatie; theoretisch omdat we hier in 15 jaar tijd nog nooit een bosuil gehoord hebben. We hadden al een dip genoteerd als we vlak voor we de auto instappen toch nog een schorre bosuil horen. Gelukkig!
V
an hieruit rijden we snel door naar de Berkenwoudse Driehoek voor een voorgenomen eerste bezoek in het ochtendgloren. De zon komt langzaam op en verandert het landschap in een schitterende aquarel. We wandelen het eerste dijkje uit en vinden er fijne soorten als bosruiter, zomertaling man, een fraaie witte kemphaan, zingende
snor, een eerste Cetti’s zanger, twee tegen elkaar op zingende blauwborsten, een kiepende waterral en een hele verre hoempende roerdomp. Een goed begin van de dag met een heel aantal soorten die niet op iedere BBD even vanzelfsprekend zijn. Terug bij de auto een eerste zingende tuinfluiter, bij de eerstvolgende boerderij een zingende heggenmus en boven de buitenwijken van Berkenwoude een groepje huiszwaluwen. Zo druppelen ook de algemene soorten langzaam binnen. We rijden terug naar ons startpunt om aldaar – net als drie jaar geleden – de auto in te ruilen voor onze fietsen.
H
et is nog geen 6.00 uur als we vanaf De Loet het fietspad in fietsen om het Loetbos in te gaan. We zitten nog maar net op de fiets of er flapt een bosuil over het fietspad heen richting een boerderij. Gaaf! Daar ook een groene specht op het gazon en een zingende grauwe vliegenvanger, die echter alleen achter in de groep wordt opgemerkt en daardoor niet mag worden geteld. Snel volgen meer bossoorten, waaronder alvast een roodborst (kan soms ook heel moeilijk zijn weten we uit ervaring), een eerste van een kleine handvol nachtegalen van vandaag en alle jaarlijkse riet- en loofzangers op bosrietzanger na. Zouden die al wel terug zijn?
W
e fietsen via de ambulancepost richting Okkerse Kade, zwaaien naar team Coen – missen kennelijk een sprinkhaanzanger op een haar – en dan onder de N210 door richting de Kwakels. We stallen de fietsen bij een tweede zingende nachtegaal om vandaar de Nespolder in te lopen. De zon straalt, de bloemen bloeien en met onze enige zingende veldleeuwerik van de dag, laat het voorjaar zich hier in optima forma zien en ervaren. Op de plas veel kluten met jongen, kolonie zwarte sterns en een jagende bruine kiekendief. Geen betere locatie dan deze om de boterhammen met ei tevoorschijn te halen, het koffiepeil aan te vullen en rustig de polder af te scannen. We vinden een mannetje tapuit op een paal in polder Den Hoek en een kolgans tussen de grauwe ganzen. Terug naar de fietsen en vanaf hier richting de Wetering Oost achterlangs het helofytenfilter. Geen gele kwikstaarten, geen ringmussen, geen koereigers. Alleen wat putters Ochtendgloren in de Berkenwoudse Driehoek, foto: José van der Weijde
22
WAARDVOGEL | JUNI 2022
