Zambezi fotolezing met Abe en Wil Maaijen Tekst: Benjamin Hallie, foto’s: Abe Maaijen
Op woensdag 25 mei hield Abe Maaijen met zijn vrouw Wil een fotolezing over hun belevenissen tijdens een kanotocht over de Zambezi rivier in Afrika. Ondanks dat zich deze avond een belangrijke voetbalfinale afspeelde was er toch het nodige publiek op de lezing afgekomen. Omdat dit de avond voor Hemelvaartsdag was waren de jeugdigen oververtegenwoordigd. Zij waren de volgende dag immers vrij van school. Nadat ik Abe en zijn vrouw geïntroduceerd had en hierbij direct van de gelegenheid gebruik had gemaakt om de activiteiten van de jeugdwerkgroep onder de aandacht te brengen, was het woord aan hen. D
A
be en Wil zijn een bijzonder reislustig stel en hebben erg veel van de wereld gezien. Daarnaast hebben zij hun belevenissen op reis ook nog eens fantastisch vastgelegd op beeld. Vanaf het begin van de lezing sloeg hun duidelijk zichtbare enthousiasme over op de overige aanwezigen wat vanaf het begin af aan resulteerde in een leuke interactieve sfeer waar veel ruimte voor vragen was.
D
e reis begon op Schiphol in een gloednieuwe ‘Dreamliner’, die op de plaats van aankomst in Kenia met een watergordijn onthaald werd. Deze spoelbeurt was geen overbodige luxe, want Abe toonde een foto gemaakt vanuit het vliegtuig waarop een zandstorm te zien was. En dat op duizenden meters hoogte. Dit was typisch zo’n zandstorm waardoor wij in Nederland de auto een extra poetsbeurt moeten geven. Aangekomen in Kenia reisde het stel door naar de Zimbabwaanse hoofdstad Harare, waar zij zichzelf een aantal dagen de mogelijkheid hadden geboden om te acclimatiseren en iets van de hoofdstad te zien.
B
ij een reis naar Afrika denken in eerste instantie niet veel mensen aan Zimbabwe. Zimbabwe is weliswaar een redelijk ontwikkeld land, het regime van Mugabe en diens opvolger hebben ertoe geleid dat het tevens straatarm is. Alle rijkdom is door het regime aan de samenleving onttrokken, iets dat in het straatbeeld goed was terug te zien. Mensen hadden allerlei handeltjes die net toereikend waren om in levensonderhoud te kunnen voorzien. Een kruidenier die tevens bedden en toilethuisjes verkocht was hiervan een voorbeeld. Wel zijn de Engelse invloeden uit het koloniale verleden nog goed zichtbaar. Denk hierbij aan het schooluniform en het spreken van de Engelse taal. Abe vertelde dat de lokale bevolking, ondanks de armoede, ontzettend vriendelijk, behulpzaam en gastvrij is.
N
a hun dagen in de hoofdstad trok het stel noordwaarts richting de Zambezi. Deze grensrivier heeft een lengte van 2660 km en heeft haar bron in noordelijk Zambia, stroomt via Angola naar zuidelijk Zambia en vormt vanaf de Victoria watervallen de grens met Zimbabwe. Ze vloeit via het Karibameer naar Mozambique, waar ze vervolgens uitmondt in de Indische Oceaan. Uiteraard hebben Abe en Wil maar een deel van deze afstand afgelegd. Hun trip begon bij de stuwdam in het Karibameer en zou zich over een lengte van 230 kilometer uitstrekken in noordoostelijke richting. Deze gehele afstand werd in negen dagen tijd per kano afgelegd onder leiding van hun gidsen Norman en Kenneth. De opleiding tot gids is een zeer serieuze opleiding in Zimbabwe. Abe vertelde dat deze gidsen enorm veel kennis van de natuur en omgeving hebben. Desalniettemin was Kenneth nog niet officieel gids. Tijdens de tocht zat hij in de afrondende fase van zijn opleiding. Enkele weken later kreeg het stel bericht dat Kenneth was geslaagd. Tijdens de tocht sloeg het gezelschap richting het einde van de dag
26
WAARDVOGEL | JUNI 2022
Het kampement wordt op de oever opgeslagen
hun kamp op. Dit gebeurde op Zimbabwaans grondgebied. Dit had simpelweg te maken met het feit dat niemand van hen een visum had voor Zambia. Zelfs op de rivier hielden zij de Zimbabwaanse kant van de rivier aan. Geslapen werd er overigens in tenten op kleine eilandjes. Dit in verband met het gevaar van roofdieren. Vanuit het kampement kon Abe de mooiste plaatjes schieten van onder andere krokodillen, olifanten, buffels, nijlpaarden en een kolonie bijeneters. De reis vond plaats in november en bijeneters in de kolonie waren druk bezig met het voeren van hun jongen. Dit omdat november de voorjaarsperiode is in zuidelijk Afrika. Overigens vertelde Abe dat hij bewust voor deze tijd van het jaar had gekozen. Het voorjaar is de droge periode, vlak voordat de regentijd aanbreekt. Het vele wild verzamelt zich in die tijd rond het schaarse aantal drinkplaatsen, waardoor zij beter te fotograferen zijn. Daarnaast zijn de eerste wolken zichtbaar die uiteindelijk de regentijd zullen inluiden. Op de foto’s dient dit als een extra mooi decor.
