Malen Frantsesena 4. saila Prosa
GERNIKATIK IHESI 1937ko apirilaren 25a, Gernika.
Gaur egun alai eta koloretsua da. Gaur amak eskumuturreko berria oparitu dit, bere izena jartzen duena. Eskolatik atera ondoren, lagunekin jolastera joan naiz eta gero dantzako klasera. Orain etxera iritsi naiz, afaldu eta lotara noa: BIHAR ARTE!! 1937ko apirilaren 26a, Gernika.
Goizeko bederatzietan eskolara joan naiz. Handik ordu batzuetara, sekulako lurrikara nabaritu dugu eta kanpora irten gara ea zer den ikustera. Kanpora iritsi gara eta dena suntsituta ikusi dugu. Orduan, lurrikara berriz hasi da eta Katalina, Ines eta ni, Klara, korrika joan gara zuhaitzak zeuden toki batera. Lurrikaratzat genuena gerrako hegazkinek egin duten bonbardaketa dela konturatu garenerako, eskola suntsiturik zegoen eta bakar-bakarrik ginen. Bakardade hartan, eskolako hondarrak utzi eta gure lagun eta irakasle guztien gorpu hilen artetik, gure etxeetara joan gara, ea gure gurasoak bizirik dauden ikustera. Etxean nire familia guztia hilda aurkitu dut. Gure etxe zuri, handi eta ederra zena, harri eta egur zati suntsitu, beltz eta triste bihurtu da. Bat-batean Katalinak malko bat ikusi du nire begi urdin eta handietatik erortzen, eta orduan esan dit, nire ile luze eta horia ukituz: - Lasai, Klara, moldatuko gara, ez larritu. Ikusten duzunez, gure etxeak eta familiak suntsiturik daude, lasai egon. Nik buruarekin baietz egin diot eta Inesek ere halaxe egin du. Une horretan, berriz pasatu dira gerrako hegazkinak. Berde militar kolorea zuten eta, egia esateko, ez ziren oso handiak, ezta politak ere.
21
