Top 50 - interview OPZI
EVA GONZÁLEZ PÉREZ: de vrouw achter de toeslagenaffaire
‘Ik dacht: dit klopt niet’ Zonder de Eindhovense advocate Eva González Pérez (48) was er nooit een toeslagenaffaire geweest. Zij maakte het grootste politieke schandaal van de afgelopen decennia aanhangig en zet zich inmiddels al zeven jaar met hart en ziel in voor de gedupeerden. ‘Opgeven? Nee, dat zit er bij mij gewoon niet in.’ DOOR R ENAT E VA N D E R Z E E B E E LD CO R B I N O
“I
k heb mijn gevoel uitgeschakeld, want zo’n zaak trek je niet als je je gevoel open zet. Ik weet niet waar ik in beland, als ik mijn emoties toelaat. Mijn gevoel heb ik in het recht gelegd.” Aan het woord is advocate Eva González Pérez, de vrouw die het grootste politieke schandaal van de afgelopen decennia aanhangig maakte. Zij beet zich vast in de dossiers van zo’n dertig gedupeerden van de toeslagenaffaire – inmiddels al zeven jaar. Ze liet zich nooit uit het veld slaan, ondanks de voortdurende tegenwerking van de Belastingdienst. “Ik rolde er bij toeval in,” vertelt ze. “Mijn man had een gastouderbureau en op een dag kregen zijn klanten een brief van de Belastingdienst dat hun kinderopvangtoeslag was stopgezet. Ze moesten alles wat ze aan toeslag hadden ontvangen in één keer terugbetalen, of bewijzen aanleveren dat ze er wél recht op hadden. Ik zei: laat mij er maar naar kijken. Ik dacht, dat lossen we wel even op.” Ze begreep meteen dat er iets niet klopte. “Normaal wordt zo’n toeslag opgeschort als er gegevens ontbreken. Meteen stopzetten, dat
12
mag wettelijk niet. Maar goed, ik dacht: we leveren die bewijsstukken even aan en dan komt het wel in orde.” Maar, zoals iedereen nu weet: het kwam niet in orde. De Belastingdienst bleef volhouden dat haar cliënten hun toeslag moesten terugbetalen, ook als ze alle bewijsstukken aanleverde. “Als mijn cliënten belden om te vragen waarom hun toeslag was stopgezet, kregen ze geen antwoord. Ook als ik belde, kreeg ik geen informatie. ‘Als u wilt weten waarom uw toeslag is stopgezet, moet u in bezwaar gaan,’ zei zo’n ambtenaar dan. Of ik stuurde alle gegevens en dan was het: ‘We hebben niets van u ontvangen.’ Dan stuurde ik de hele boel weer, maar dat hadden ze dan ook niet ontvangen. Alles wat ik te horen kreeg was: de bewijsstukken zijn onvolledig. Maar als ik vroeg wat er dan ontbrak, kreeg ik geen antwoord. Toen ik veel later de dossiers kon inzien, las ik dat ambtenaren expliciet instructies hadden gekregen: als burgers bellen, niets zeggen. Ikzelf stond ook in die dossiers: zij heeft weer gebeld, wat moeten we met haar? Maar ik dacht, dit klopt niet. Je kunt niet iemand zijn toeslag afpakken en weigeren te zeggen waarom. Dus toen ben ik naar de rechtbank gestapt.” Ze begon haar pleitnotitie met de eerste zin uit Franz Kafka’s ‘Het Proces’: “Iemand moet Josef K. beschuldigd hebben, want zonder dat hij iets verkeerds had gedaan, werd hij op zekere ochtend gearresteerd.” Eva González Pérez vertelt haar verhaal met rustige stem, heel gedetailleerd. Ze combineert een Brabantse tongval met een Spaans uiterlijk – het donkere haar strak naar achteren, levendige bruine ogen. Ze heeft alles messcherp op haar netvlies staan: van de meeste gebeurtenissen
