special
Hondensleeën
IN DE STEIERMARK
Een speciale winterse ervaring: hoe een huskysledetocht een achtbaan van emoties bleek te zijn. Zo gespannen als ik me voor de huskytocht had gevoeld, zo blij en vrij voelde ik me daarna. Blij, voldaan, maar ook totaal uitgeput - lichamelijk en geestelijk - keerde ik terug naar het kamp. Ik was buiten adem, mijn benen waren zwak van het in elkaar duiken, en de twee honden stoomden van de inspanning. Mijn man stond al vol spanning op me te wachten, want hij moest zijn hondensledetocht nog maken. Ik maakte mijn twee metgezellen los en gaf hen te eten. Er werd ook veel geknuffeld.
Maar even een stapje terug. Hoe kwam ik eigenlijk bij een huskytocht? Mijn man voelt vaak heel goed aan wat ik graag zou willen - maar toen hij mij voor Kerstmis een husky-tocht op de Teichalm in de Steiermark cadeau deed, was ik toch even geïrriteerd. Want als het op trouwe viervoeters aankomt, beperk ik me liever tot knuffelen. Eén ding was me duidelijk: een huskytocht is een verdomd inspannende aangelegenheid. Ik was ook bezorgd of ik het lichamelijk allemaal wel aan zou kunnen. Mijn lichamelijke conditie was immers niet optimaal en ik was niet bijzonder goed in dergelijke sportieve activiteiten. Toch trok ik een blij gezicht, omhelsde mijn man en keek reikhalzend uit naar dit avontuur in in de Steiermark.
Op husky-avontuur Tot zover alles goed. Een paar weken later, half februari, begon de reis. De voorbereidingen konden beginnen. Maar wat moest ik meenemen? Je weet maar nooit... Wat zeker mee moest (ja, ik hou van lijstjes): • Skipak • Skihandschoenen • Muts • Sokken • Stevige schoenen • Eten & drinken • Drinken • Zonnecrème Dus gingen we goed uitgerust op weg naar de Teichalm. Die ochtend sneeuwde het als een gek in Wenen. Iedereen die wel eens een sneeuwstorm in een grote stad heeft meegemaakt, weet dat alles
152
OOSTENRIJK VERKEERSBUREAU.indd 152
30-08-2021 22:15