2021-2022 LITERATURA LEHIAKETA

EGUNKARI MADARIKATUA Nire urtebetetzea hurbiltzen zegoen eta gogo asko nituen opariak jasotzeko. 15 urte bete behar nituen eta festa bat egingo nuen, oso urduri nenbilen.

Nire mugikorraren alarma 7etan igarri nuen, nire buruari galdetzen nion “ze egun da?” “non nago?”.

Kontzientzia hartzen hasi nintzen eta esan nuen altuan “NIRE URTEBETETZEA DA”.

Altxatu eta arropa jantzi nuen. Sukaldera iritzi nintzenean nire gurasoei opariekin ikusi nituen, jertse bat, zapatila batzuk,... Baina nire arreta deitu zidan oparia, egunkari bat izan zen, ireki nuen eta esan nuen “nola oparitu ahal didazue hau! beteta dago eta!” nire gurasoak konfundituta begiratu ziren “nola? hutsik dago!”.

Egun horretan eskolan oso konfundituta egon nintzen. Ingeleseko klasean oso aspertuta negoen eta egunkarian jartzen zuena irakurtzen hasi nintzen “Gaur pelikula bat ikusten negoenean, hiltzeko gogoak nituen, sukaldera joan nintzen eta labana bat hartu nuen, burua joan zitzaidan eta nire gurasoen logelara joan nintzen…” nire ikaskidea moztu zidan “zer zaude irakurtzen? hutsik dago eta!” ez nion kasurik egin.

Galdera asko nituen berari buruz, orduan, bururatu zitzaidan zeozer ipintzea “kaixo, nor zara?” hamar minutu pasa ondoren ikusi nuen egunkarian “ezin dizut esan, baino, pistak emango dizkizut”.

Gauean, festan, nire logelara igo nintzen eta egunkaria ikusi nuen “1. pista: begiratu komunean” Beldurtuta komunerantz joan nintzen, lurrean gorpu bat ikusi nuen, harrituta gelditu nintzen eta korrika festara bueltatu nintzen, egunkarian idatzi nuen “honekin ez dut nahi jarraitu” eta bera erantzun zidan “fijatu zara pistan? pentsatu egin zidan eta burura etorri zidan “J” letra idatzita zeukala.

Beranduago nire beldurrak baztertzen egunkaria ireki nuen “2. pista: Etxearen atzealdean” orain beldurrik ez nuen, kuriositatea baizik, beste gorpu bat aurkitu nuen, baino orain “O” letra zuen, konfundituta egunkarian idatzi nuen “ez dut ezer ulertzen”. Beranduago, berriz begiratu nuen “3. pista: zure logelan”. Momentu horretan harrituta gelditu nintzen, botaka egiteko gogoekin, bat-batean nire begiekin pertsona bat armairutik ateratzen ikusi nuen “N” letrarekin”.

Hor dena ulertzen nuen, “JON” nire bikotea izan zen baino utzi genuen, oso forma arraroetan konportatzen zelako eta justizia nahi zuen, nire ondora gerturatu zen eta ezan zidan “gogoratzen nauzu?” eta ni hitz egin baino lehenago, labana nire sabelean hondoratu zidan.

Momentu horretan, altxatu nintzen nire amets gaiztoetik.

ALBA GONZALEZ JURADO –DBH 3B139