Cinéma
Filmjournalist Jos van der Burg attendeert ons elke editie op de mooiste nieuwe Franse films die nu of binnenkort ook in Nederland te zien zijn.
Nathalie Baye
Verliefd op acteren N athalie Baye is minder bekend dan Catherine Deneuve, Isabelle Huppert en Juliette Binoche, maar won meer Césars (het Franse Gouden Kalf) dan deze filmsterren. Hoog tijd voor een portret van de actrice, die ruim tachtig films op haar naam heeft staan. Behalve talent en doorzettingsvermogen heb je als actrice ook een portie geluk nodig om door te breken. Het tekent Nathalie Bayes nuchtere realisme dat zij zich daarvan bewust is. Ze is geen diva die dagelijks wil horen hoe geweldig ze is, maar een actrice die graag over haar werk, maar niet over haar privéleven praat. Haar weerzin om het daarover te hebben gaat terug naar de tijd dat ze met de in Frankrijk heilig verklaarde Johnny Hallyday een relatie had. Uit die verhouding, die duurde van 1980 tot 1983, werd haar enige kind, dochter Laura, geboren. Doordat paparazzi het stel overal achtervolgde leerde Baye de schaduwzijde van roem en glamour kennen. Baye werd in 1948 in het Normandische gehucht Mainneville geboren als enig kind van twee kunstschilders. Ze groeide op in een vrijgevochten sfeer en werd door haar ouders op haar veertiende naar een balletschool in Monaco gestuurd. Ze had het er niet naar haar zin en vertrok op haar zeventiende als au pair naar Amerika. Na terugkeer een jaar later vroeg een vriendin haar mee naar een toneelauditie. Toen Baye werd aangenomen op een toneelschool voelde ze zich als een vis in het water. Na haar afstuderen lachte het geluk haar toe doordat François Truffaut, een grootheid in die tijd, haar vroeg voor een bijrol in La Nuit américaine (1973). Baye viel op en heeft daarna nooit meer zonder werk gezeten. En ook niet zonder prijzen. Tussen 1981 en 1983 won ze elk jaar een César; twee keer voor beste bijrollen en één keer voor beste actrice (als prostituee in La balance).
Formidabel Baye maakte al vroeg in haar carrière duidelijk dat ze geen stereotiepe vrouwenrollen wil spelen. Films moesten de moeite waard zijn. Met Truffaut maakte ze nog twee films, maar ze was ook te zien in films van andere beroemde regisseurs die in Baye een formidabele actrice zagen, die psychologische
diepgang aan personages geeft. De paar uitstapjes naar Hollywood, zoals Bayes bijrol in Steven Spielbergs Catch Me If You Can (2002), bevielen haar maar matig. Baye gedijt het best in de Franse filmwereld, omdat cinema hier meer is dan een commercieel verdienmodel. Daarbij maakt ze geen onderscheid tussen gevestigde namen en jongere regisseurs. Zo imponeerde ze vijftien jaar geleden als de vrouw van een alcoholist in de policier Le petit lieutenant van de toen 39-jarige regisseur Xavier Beauvois. Het leverde haar haar vierde César (voor beste actrice) op. Vier jaar geleden speelde ze een vrouw op het platteland tijdens de Eerste Wereldoorlog in het aangrijpende Les gardiennes. In haar laatste film Haute couture maakt ze met subtiel en ingetogen spel indruk als cheffin van het naaiatelier van Dior. Ruim vijftig jaar geleden werd Baye, in haar woorden, verliefd op acteren. Die zinderende emotie is bij haar nooit verdwenen.
Die zinderende emotie is bij haar nooit verdwenen
LEVEN IN FRANKRIJK 79
