HET PARIJS VAN SCHRIJVER HENK PRÖPPER
‘Alles voelt nostalgisch en nieuw tegelijk’ In 2020 keerde schrijver Henk Pröpper na jaren Amsterdam terug naar zijn geliefde Parijs, de stad waar hij eerder al lange tijd woonde. Hij was nog maar net gesetteld toen de eerste lockdown het leven stillegde – een onwerkelijke ervaring. Ineens leerde hij Parijs op een nieuwe manier kennen. TEKST & BEELD VIVIAN DE GIER & MARC BRESTER/A QUATTRO MANI
A
l op de lagere school had Frankrijk een onweerstaanbare aantrekkingskracht op hem en verslond schrijver Henk Pröpper (63), voormalig directeur van het Institut Néerlandais in Parijs, boeken over de vier musketiers en Louis XIV, of romans van Alexandre Dumas, zoals De graaf van Monte-Cristo. Het was eigenlijk onvermijdelijk dat hij een francofiel zou worden. Hoewel Henk Pröpper werd geboren in het Limburgse Weert en een groot deel van zijn jeugd doorbracht in Zutphen, droomde zijn moeder alle dagen van la douce France. “Eigenlijk heet ik ook niet Henk, maar Henri,” vertelt hij lachend, “naar een Franse koning, zei mijn moeder altijd. Niet dat ze ooit in Frankrijk was geweest, trouwens. Maar voor
92 LEVEN IN FRANKRIJK
de rechtschapen katholieke vrouw die ze was, was dit een land van welhaast bijbelse proporties: daar kwam de Grote Literatuur vandaan. En de wijn, destijds nog in kartonnen pakken. Voor haar stond Frankrijk symbool voor een hogere vorm van leven. En dat gevoel heb ik een beetje van haar overgenomen.” Pröppers eerste ‘herinnering’ aan Frankrijk is niet bepaald een heroïsche, maar het is wel een onvergetelijk verhaal. Nadat zijn vader als militair terugkwam uit de oorlog in Korea en alle continenten had bezocht, wilde hij niet meer op reis. Dus kwam het gezin Pröpper – vader, moeder en vijf zoons – sindsdien niet verder dan de Ourthe in België; voor de kinderen al een wereldreis. › In twee Citroëns reden ze naar de
