ACTUA
Coronacomplotcontradicties als houvast in tijden van onzekerheid DAAR SCHUILT EEN ZEKERE IRONIE IN Gebeurtenissen met een grote maatschappelijke, emotionele of politieke impact geven altijd aanleiding tot complotdenken. De moord op JFK, de dood van Diana en de aanslagen op 11 september 2001 zijn daar perfecte voorbeelden van. De coronapandemie, met de daarmee gepaard gaande lockdown, beantwoordt daar eveneens aan. Ieders leven werd grondig hertekend sinds maart 2020. Zelfs bij de meest standvastige en ongedwongen medemens werkte deze schok wellicht ontregelend. Brecht Decoene
Het dagdagelijkse leven met zijn voorspelbaarheden werd dooreengeschud – van thuiswerken met de kinderen tot zelfs ontslagen worden. We werden geteisterd door allerlei kopzorgen. Opgesloten zitten in je appartement bracht onrust. Geplaagd door eenzaamheid kwam de drang om terug naar buiten te komen. Er was de bezorgdheid om grootmoeder. Nog anderen voelden de dreiging van partnergeweld of werden afgesneden van een prille liefde.
De behoefte aan duidelijkheid is groot VERWARRING ALS MESTSTOF En zo ontstond de ideale voedingsbodem voor complottheorieën, die net
8 > oktober 2020
als paddenstoelen in stilte kiemen in het duister. En plots, in tijden van crisis, schieten ze uit de grond. Onderzoek leert ons dat onzekerheid in combinatie met weinig grip op je leven, mensen makkelijker richting complotdenken stuwt. Verwarring is een goede meststof. De onzekerheid bij COVID-19 was en blijft gigantisch groot. Vooreerst betrof het een nieuw virus, waarover we bij aanvang logischerwijs weinig wisten: hoe besmettelijk is het? Hoe dodelijk? Hoe makkelijk muteert het? Welke geneesmiddelen kunnen de symptomen afremmen? We moesten het nog allemaal uitvissen. ‘We learn as we go’, hoor ik een arts op Radio 1 nog zeggen ergens midden maart. De onzichtbaarheid van het virus
DEGEUS
