Przegląd Wielkopolski ● 2020 ● 2(128)
Magdalena Chrapek-Wawrzyniak, Martyna Wycisk
Warsztaty filmowe edukacji historycznej i animacji kulturalnej Wielokulturowa, bogata historia Kępna i jego okolic jest niewyczerpanym źródłem inspiracji do podejmowania działań w obszarze edukacji historycznej dzieci i młodzieży. Stanowi także integralną część tematycznej oferty, którą ma do zaproponowania Muzeum Ziemi Kępińskiej, począwszy od lekcji muzealnych goszczących w stałym programie, poprzez warsztaty towarzyszące poświęconym jej wystawom czasowym, po nowatorskie zajęcia edukacyjne przygotowywane we współpracy z doświadczonymi animatorami i edukatorami historycznymi. Poznawanie własnej, lokalnej przeszłości i specyfiki miasta, którego życie przez wieki toczyło się na styku narodowości, kultur i religii, to cenna lekcja nie tylko historii, ale także tolerancji. Tego rodzaju wiedza pozwala zrozumieć, jakie wydarzenia z przeszłości miały wpływ na obecny kształt naszej Małej Ojczyzny, na jej strukturę społeczną, wspólnie upamiętniane lokalne rocznice czy też zabudowę architektoniczną tworzącą materię wspólnej przestrzeni życia mieszkańców.
Integracja pokoleń poprzez działania edukacji historycznej Jednym z najciekawszych przedsięwzięć edukacyjnych w 2019 roku był projekt Fundacji ICAD, zrealizowany w partnerstwie z Muzeum Ziemi Kępińskiej im. T.P. Potworowskiego, poświęcony wielokulturowej przeszłości miasta: „Trzy wielkie kultury i… jedno małe miasto. Warsztaty metody oralhistory dla młodzieży w Kępnie”. Projekt „Trzy wielkie kultury i… jedno mało miasto” to realizowane w nowoczesny sposób warsztaty z pogranicza edukacji historycznej i animacji kulturalnej, odpowia-
dające wciąż rosnącemu zapotrzebowaniu na ciekawe i budzące zainteresowanie młodzieży działania w tym obszarze tematycznym. W trakcie zajęć prowadzonych w takiej formule niezwykle istotnym elementem staje się możliwość głębokiej integracji międzypokoleniowej, gdzie każda z uczestniczących stron jest ekspertem i nauczycielem w swojej dziedzinie. Świadkowie historii – seniorzy mają szansę podzielić się swoimi wspomnieniami, a także wskrzesić obrazy zbiorowej lokalnej pamięci, które obecnie istnieją już tylko na starych fotografiach oraz w ich opowieściach. Młodzież natomiast, sprawnie poruszająca się wśród nowinek technologicznych, staje się reżyserem tego wyjątkowego spotkania, utrwalając za pomocą cyfrowego sprzętu niezwykle ulotne fragmenty miejscowych mikrohistorii, nadając im ostateczny kształt w trakcie montażu zarejestrowanego materiału. Zarówno nagranie, jak i późniejsza jego obróbka istotnie wpływają na odbiór utrwalonych opowieści, budząc w młodzieży świadomość historyczną, będącą formą więzi w ramach lokalnej wspólnoty czy też własnej rodziny. Zajęcia tego typu w głównej mierze mają zachęcić i przygotować uczestników do podejmowania samodzielnych prób rejestrowania historii mówionych opowiadanych przez ludzi z najbliższego otoczenia, a także skłonić seniorów do dzielenia się swoją wiedzą i wspomnieniami. Wciąż bowiem pokutuje przekonanie o błahości i nieważności osobistych relacji w zderzeniu z powszechną narracją historyczną, pełną znaczących i przełomowych wydarzeń. Należy zauważyć, że powyższe działania stanowią solidną bazę do podjęcia dalszych kroków zmierzających do utworzenia lokalnego archiwum społecznego, gromadzące-
47
