Աստծո սերը մեր կյանքում

Գլուխ 3

ՍԻՐՈ ԳԻՏԱԿՆԵՐԸ «­Հեռ­վից է երևա­ցել ինձ Տե­րը, թե` հա­վի­տե­նա­ կան սի­րով սի­րել եմ քեզ, դրա հա­մար քա­շե­ցի քեզ ո­ղոր­մու­թյու­նով»:­ Ե­րե­միա 31.3

Մ

ի ան­գամ ա­ռա­վոտ­յան իմ ըն­կե­րը, ով աշ­խա­տում էր հի­ վան­դա­նո­ցում որ­պես հո­վիվ, մտավ մի հի­վան­դա­սեն­յակ, որ­տեղ պառ­կած էր վեր­ջերս ե­կած հի­վան­դը: Նա տե­սավ մոտ 50 տա­րե­կան, ա­լե­խառն մա­զե­րով մի գեր կնոջ: Կի­նը ոչ այն­ քան ֆի­զի­կա­կան հի­վան­դի, որ­քան հուզ­ված ու տա­ռա­պան­ քից խե­լա­կո­րույս մար­դու տեսք ու­ներ: Նս­տե­լով ան­կող­նու մոտ, նա քնքուշ, հան­գիստ ձայ­նով ներ­կա­յա­ցավ: Թույլ չտա­լով, որ նա ա­վար­տի, կի­նը վրդով­ված ընդ­հա­տեց. «Ես ոչ մի քա­րոզ­չի չեմ ու­զում տես­նել: Ես պատ­կա­նում եմ իմ ե­կե­ղե­ցուն: Ինձ դուր են գա­լիս իմ հա­վա­տի սկզբունք­նե­րը, և­ ես չեմ ցան­կա­նում, որ մենք խո­սենք որևէ այլ բա­նի մա­սին: Ես չեմ ու­զում, որ դուք այ­ցե­լեք ինձ, քա­նի դեռ ես այս­տեղ եմ գտնվում: Խնդ­րում եմ, հան­գի՛ստ թո­ղեք ինձ»: Հո­վի­վը հան­գիստ վեր կա­ցավ և պատ­րաստ­վում էր հե­ռա­ նալ: Հե­տո կանգ ա­ռավ և մեղ­մո­րեն ա­սաց. «Ես չեմ ե­կել այս­ տեղ, որ քա­րո­զեմ ձեզ: Ես ե­կել եմ ձեր նկատ­մամբ սի­րուց մղված»: Հի­վան­դը մի ակն­թարթ զար­ման­քից կորց­րեց խո­սե­լու ըն­ դու­նա­կու­թյու­նը: Հե­տո թու­լա­ցավ, ժպտաց և­ ա­սաց. «­Լա՛վ, այդ դեպ­քում նե՛րս ե­կեք և նս­տե՛ք: Ես հենց հի­մա այն­քա՜ն 19