Աստծո սերը մեր կյանքում

Գլուխ 6

ՍԻՐԵԼ ՆՐԱՆՑ, ՈՒՄ ԴԺՎԱՐ Է ՍԻՐԵԼ «­Բայց ա­սում եմ ձեզ. սի­րե­ցե՛ք ձեր թշնա­մի­նե­ րին: Եվ եթե դուք ձեզ սի­րող­նե­րին սի­րեք, ի՞նչ շնորհք է ձեզ»:­ ­Ղու­կաս 6.27,32

Ե

րկու հո­գե­բույժ, ում ա­ռանձ­նա­սեն­յակ­նե­րը գտնվում էին նույն շեն­քում, հա­ճախ ա­ռա­վոտ­յան բարձ­րա­նում էին միև­նույն վե­րե­լա­կով: Նա, ով ա­ռա­ջինն էր դուրս գա­լիս, ան­ փո­փոխ կեր­պով հետ էր դառ­նում և թ­քում իր գոր­ծըն­կե­րոջ վրա: Մ­յու­սը, հա­ջորդ հար­կում նախ­քան դուրս գա­լը, հա­նում էր թաշ­կի­նա­կը և սր­բում դեմքն ու կոստ­յու­մը: Ո­րոշ ժա­մա­նակ հետևե­լով այդ տա­րօ­րի­նակ երևույ­թին` վե­րե­լա­կա­վա­րը չդի­մա­ցավ և հե­տաքրքր­վեց. «Բժի՛շկ, ես չեմ հաս­կա­նում սա: Ա­սա­ցե՛ք ինձ, ին­չո՞ւ է ձեր գոր­ծըն­կե­րը ա­մեն ա­ռա­վոտ թքում ձեզ վրա»: «Ես չգի­տեմ,- պա­տաս­խա­նեց հո­գե­բույ­ժը,- դա նրա խնդիրն է»: Մեր հա­սա­րա­կու­թյան մեջ նո­րաձև է «հան­դուր­ժող» լի­ նե­լը: Ու­րիշ­նե­րի տե­սա­կետ­նե­րի, հա­վատ­քի և­ ա­րարք­նե­րի նկատ­մամբ գո­նե ար­տա­քին հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյունն ա­ վե­լի ու ա­վե­լի տա­րած­ված երևույթ է դառ­նում: Սա­կայն եր­կու հո­գե­բույժ­նե­րի պատ­մու­թյու­նը ցույց է տա­լիս, որ լոկ ար­տա­ քին հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյու­նը բա­վա­րար չէ: Պատ­կե­րաց­ րե՛ք մեր հու­սա­հա­տու­թյու­նը, ե­թե Աստ­ված պար­զա­պես մեզ վե­րա­բեր­վեր հան­դուր­ժո­ղա­բար` որ­պես մե­ղա­վոր­նե­րի, և­ ո­ չինչ չձեռ­նար­կեր մեր մե­ղա­վոր վի­ճա­կը փո­խե­լու հա­մար: 39