Salih Samir Acar
Derin bir sessizlik çöker Gece örtülürken üstümüze. Dökülür dudaklarından o cümleler: “Benim ruhum ve bedenim Olacak mısın her şeyim?” Zekice bir tuzak gibi sözlerin Sarıyorlar etrafımı tamamen kaçamıyorum… Ayağımı nereye basarsam basayım Yakalanıyorum her şekilde. ne olurdu Ağlarından kaçabilseydim? “Sen körsün! Bu dünya ağlarla dolu.” Hoş ve dürüstsün ama Kaba ve vahşi değilsin diğerleri gibi. Unutacaksın benimle her şeyi. Özlemeyeceksin bile dört nala koşan atları. Ve bizim olacak gece, ay ve yıldızlar Yeniden doğacağız birlikte. Ölü yaprakların parlak-siyah göğsünde Harmanlandı ortalık kızıl şafakla. Tutsak edildi yıldızlar parmak uçlarıma Duyuldu iki el silah sesi Dizildi kurşuna aşıklar.
45
