HOLLANDSE TRADITIES
Pakjesavond
M
et een Hindoe-achtergrond ligt zoiets Hollands als Sinterklaas nu bepaald niet voor de hand, maar Andjali heeft goede herinneringen aan de cadeautjes die de goedheiligman elk jaar voor haar bracht. Deels waren de jaarlijkse festiviteiten rond de komst van de Sint het gevolg van het feit dat haar moeder dol was op cadeautjes, maar er spreekt ook een mentaliteit uit die zich niet beperkt tot de eigen gesloten kring van etnische gebruiken en gewoontes. Grootmoeder die in 1970 naar Nederland kwam om de kinderen een goede kans te geven te studeren, heeft haar moeder zo opgevoed. Nu twee generaties verder vinden de Paragh’s het de gewoonste zaak van de wereld om langdurig te knutselen aan ingewikkelde surprises en zich eindeloos het hoofd te breken over welk rijmwoord er nu weer in de begeleidende gedichtjes op zijn plaats zou zijn. Op de avond zelf wordt er warme chocomel met slagroom geschonken en verschijnen er speculaaspoppen op tafel, alles volgens de meest
36
Tulpia • ja argang 04 • nr 11
orthodoxe regels van sinterklaasavond die in menig autochtoon gezin al niet meer nagevolgd worden. Er worden ook chocoladeletters uitgedeeld. Je zou kunnen zeggen dat de familie zich echt thuis voelt in Nederland en weinig Nederlandse jongens en meisjes hebben, zoals Andjali, op hun vijfde al een echte ingehuurde Sinterklaas thuis gehad. “Moeder zei altijd: ‘Andjali, je bent een Hindoe-meisje, maar je identiteit is Nederlands‘.“ Moeder studeerde media research. Ze werkte in die tijd bij de ABN Amro. Zo is het bestaan van de Paragh’s een mix van de dingen die door eeuwenoude tradities bepaald worden en een open instelling ten aanzien van de zeden en gebruiken van het land van vestiging. “We doen gewoon met alle Nederlandse dingen mee”, zegt Andjali, inclusief het eten van hutspot. “Moeder gaat daarin soms wat ver. Zo bezoekt ze Sinterklaas optochten bij komst en vertrek van de Sint en gaat naar het feest van Sinterklaas. Ook heeft zij een zwak voor Zwartepiet.”
