HOLLANDSE TRADITIES
Tulpen
O
veral ter wereld houdt men van in Nederland gekweekte bloemen. We zijn er beroemd om en bij officiële ontvangsten in Washington en staatsbanketten in Saoedi–Arabië staan vaak midden in de ruimte gigantische boeketten samengesteld uit onze tulpen en anjers te pronk. Nederland is een bloemenland bij uitstek en jaarlijks bezoeken honderdduizenden toeristen de Keukenhof, onze nationale trots. Veel Nederlandser kan het al niet, zou je denken en inderdaad heeft Salih Arslan zijn liefde voor dit uitgesproken Hollandse product hier opgedaan. Tientallen jaren is hij al werkzaam in de kweek en je zou kunnen zeggen dat zijn leven van kindsbeen af aan in het teken heeft gestaan van een uitgesproken Nederlandse bezigheid. Toen hij twaalf of dertien was, werkte hij in de zomervakanties bij bloemenkwekers. Bollen poten, bollen sorteren en bollen pellen als bijverdienste. Nauwelijks was hij van school of hij maakte van zijn vakantiebaantje zijn beroep en leerde in de praktijk de fijne kneepjes van het vak.
Dat vak heeft zo zijn eigen cycli en ritmes net als de natuur zelf. ”Met de bollen zijn we in de winter bezig”, zegt Salih “en in het voorjaar met de snijbloemen”. Je zou verwachten dat hij met zijn Turkse achtergrond een bijzondere voorliefde voor tulpen zou hebben, het is immers bij uitstek de bloem die Nederland en Turkije verbindt, maar dat is niet zo. Salih houdt zich onder andere bezig met het kweken van lelies en anjers, de bloem van Prins Bernard zogezegd. “Anjers zijn ook oer-nederlands zou je denken”, zegt Salih, “die importeer ik tegenwoordig veel uit Turkije. Een aantal bloemen kunnen nu eenmaal in het buitenland veel goedkoper geteeld worden dan hier achter de dijken en in het Westland.” Dat zet zijn bedrijfstak wel onder druk, maar niet zijn liefde voor de bloementeelt. Salih is en blijft wat dat laatste betreft een Hollander in hart en nieren.
Tulpia • ja argang 04 • nr 11
51
