Portret van een blower
“Nederlanders zijn burgerlijk” Door: Michiel Panhuysen
Ik zit in de Mellow Yellow in Amsterdam, nazaat van de roemruchte eerste coffeeshop annex theehuis van Amsterdam. Aan de overkant van de (Vijzel)straat wordt met man en macht geprobeerd enkele wegens metroboorproblemen instortende panden overeind te houden. Tegenover mij zitten Damian en Ramon, beiden net geen twintig jaar oud.
blowers is geen stress. Het zorgt voor een soort saamhorigheid.” De eerste keer dat Damien blowde was op het pleintje waar hij altijd voetbalde met
Damian is gra¿sch vormgever in wording
Nee, dit zijn geen uitspraken van een ge-
jongens uit de buurt. Hij was een jaar of
en zit op school in Hoorn. Zijn maat Ramon
tergde hippie, maar van een betrokken
15. “Ik was heel erg stoned na die eerste
werkt. Hij knapt sinds twee maanden bo-
jongeling. Als ik hem vraag of hij iets posi-
joint, dat kan ik me nog wel herinneren.
ten op voor een vriend van hem, nadat hij
tiefs wil gaan doen met zijn kritische hou-
Als ik blowde kon ik erg creatief voetballen,
daarvoor maandenlang zonder werk had
ding reageert hij afhoudend. “Soms den-
iedere beweging die ik in mijn hoofd had,
gezeten. School is niets voor hem.
ken mensen teveel, dat is niet goed, daar
lukte zonder problemen. Het enige nadeel
los je niets mee op. Ze kunnen beter wat
was dat ik stoned voetballen niet langer
gaan blowen.” Is hij dan toch een hippie?
dan vijf minuten vol hield.”
mian van wal. “We doen te weinig in dit
Ramon zegt heel relaxed: “Ik blow net om
Damian en Ramon zijn beide afwachtend en
land, er is weinig actie, en we laten alles
de boel lekker rustig te houden in mijn
kijken van een afstandje rustig toe wat de
zo maar over ons heenkomen. Eigenlijk
hoofd. Ik denk nergens aan als ik blow. Ik
wereld zal brengen. Tijd zat. Keuzes kun je
zijn we best verwend. Een coffeeshop vin-
heb gewoon mijn werk op de boot. Dat vind
later nog maken, mocht dat nodig zijn. Toch
den we heel normaal, terwijl het toch best
ik prima. Vandaag is het mooi weer, heer-
huist er een opstandige ziel in Damian, die
bijzonder is dat we hier op deze plek ge-
lijk. Ik leef van dag tot dag. Dat vind ik
zelfs door dagelijks blowen niet helemaal
woon naar binnen kunnen lopen om een
eigenlijk al heel wat.” Damian voegt daar-
verdwijnt: “Op school ben ik vaak iemand
jointje te kopen en op te roken. Weinig
aan toe: “Ja die rust is prima, maar ik blow
die initiatief neemt. In mijn klas ben ik een
mensen realiseren dat. Aan de andere
ook als een soort statement. Overal in de
van de oudsten. Al die jongere leerlingen
kant knokken we er ook nauwelijks voor
wereld zie je dat waar twee blowers elkaar
om me heen vinden altijd alles wel best zo
om ze open te houden, nu de overheid het
ontmoeten ze gewoon samen heel ont-
en laten zaken een beetje op hun beloop.
coffeeshops steeds moeilijker maakt. Ne-
spannen een joint kunnen delen. Blowers
Ik kan daar soms niet tegen. Onze leraren
derlanders zijn best burgerlijk.”
zitten altijd op dezelfde golÀengte, onder
zijn slecht . Ze snappen vaak niet waar het
“Ik vind dat veel Nederlanders een passieve levenshouding hebben”, steekt Da-
in de wereld om gaat. Ze luisteren niet naar de leerlingen en ze nemen ons niet serieus.” Hij geeft toe dat blowen geen beste strategie is om goed te kunnen leren op school. “Het doet iets geks met je. Hoewel je concentratievermogen afneemt maakt het je toch leergieriger. Ik zoek wel eens iets op via Wikipedia en als ik dan stoned ben dan kan dat wel uren duren. Dan lees ik echt alles wat met dat onderwerp te maken heeft. Het nadeel dan weer wel is dat je het weer niet kunt onthouden. Je moet er een beetje een balans in zien te vinden”. Om te concluderen: “Leren met een jointje moet je leren.” Ik sta perplex van zoveel inzichten. We verlaten de Mellow <ellow. Amsterdam bakt in een nawinters zonnetje. De jongens lopen richting het centrum. De grote stad trekt...
23
