PÓŁKA NOWOŚCI WYDAWNICTWO UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO Jarosław Kita Konferencja Rektorów Uniwersytetów Polskich. Trzydzieści lat działalności (1989–2019) Prezentowana monografia, oparta na materiałach źródłowych, w bardzo dobry i rzetelny sposób oddaje historię Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich. Warte podkreślenia jest uwzględnienie przez autora dwóch znaczących zagadnień w jej historii. Po pierwsze, zmieniającej się roli, znaczenia i działalności KRUP: od modelu „klubu rektorów” do modelu instytucji przedstawicielskiej reprezentującej uniwersytety. Po drugie, jej zmieniającej się roli po utworzeniu KRASP, zrzeszającego rektorów wszystkich akademickich szkół wyższych w Polsce: od reprezentowania całego środowiska akademickiego w początkowym okresie swej działalności do reprezentowania jednego z najważniejszych w skali kraju typu uczelni – „klasycznych uniwersytetów”, przy jednocześnie zgodnej współpracy z KRASP. Z recenzji Bronisława Marciniaka Naoko Abe Anglik, który ocalił japońskie wiśnie. „Cherry” Ingram i jego historia Collingwood „Cherry” Ingram był typowym wcieleniem zamożnego brytyjskiego przyrodnika-dżentelmena z początku XX wieku. Wychowany wśród sielskich krajobrazów hrabstwa Kent, od małego kolekcjonował rośliny i obserwował ptaki, by z czasem zostać uznanym ornitologiem. Badania prowadził nawet w okopach pierwszej wojny światowej, gdy służył na froncie w północnej Francji. Po wojnie jego uwagę przyciągnęły charakterystyczne dla Japonii ozdobne drzewa wiśniowe o wielu pięknych odmianach, zwane sakura. Ingram, którego ten kraj oczarował już podczas jego młodzieńczych japońskich podróży, szybko porzucił ptaki dla nowej wielkiej miłości. Gdy w 1926 roku znów wybrał się tam w poszukiwaniu kolejnych okazów, był wstrząśnięty widokiem, który zastał: krajobraz zdominowała jedna, klonowana, odmiana sakury, wykorzystywana jako symbol ekspansjonistycznych ambicji Japonii. Najbardziej poruszył go brak rosnących niegdyś w tym kraju pięknych wiśni o wielkich białych kwiatach. Wtedy poprzysiągł, że przywróci dawną odmianę jej ojczyźnie. W tym celu udał się... do swojego angielskiego ogrodu.
Bart van Es Dziewczynka z wycinanki. Opowieść o wojnie, przetrwaniu i rodzinie Haga, 1942 rok. Jedynym sposobem na ocalenie Lien, dziewięcioletniej Żydówki, przed nazistowskimi prześladowaniami jest oddanie jej do rodziny zastępczej. Po wojnie uratowana przed Holokaustem dziewczynka dowiaduje się, że jej rodzice i niemal wszyscy bliscy zginęli. Z czasem relacje z nową rodziną się pogarszają, a w końcu z niejasnych przyczyn więzi zostają całkowicie zerwane. Tajemnicę stara się rozwikłać Bart van Es, wnuk rodziców zastępczych Lien, który postanawia opowiedzieć jej historię, poszukując odpowiedzi na dręczące go pytanie: dlaczego żydowską dziewczynkę wymazano z rodzinnej pamięci? Dziewczynka z wycinanki to mistrzowskie połączenie książki historycznej, reportażu i biografii. Podróżując w czasie i przestrzeni, van Es rozlicza się nie tylko z przeszłością własnej rodziny. Opisuje również niejednoznaczną postawę Holendrów wobec niemieckiego okupanta, odsłaniając ciemne strony liberalnego i tolerancyjnego społeczeństwa. Maria Antosik-Piela Tożsamość i ideologia. Literatura polsko-żydowska wobec syjonizmu Książka jest, co warto podkreślić, pierwszą tak obszerną pracą dotyczącą zjawiska niemal nieznanego szerszemu gronu odbiorców. W obrębie badań historii i kultury Żydów wschodnioeuropejskiej diaspory należy uznać to dokonanie za innowacyjne i wyróżniające się spośród innych. Badaczka niezwykle rzetelnie zajęła się fenomenem polsko-żydowskiej literatury syjonistycznej. [...] Precyzyjnie wyznaczone ramy pozwoliły na dokładne określenie pola badawczego, wyodrębnienie najważniejszych zagadnień oraz nadzwyczaj skrupulatną ich analizę. Autorka, nie od dzisiaj zajmująca się zjawiskiem nowoczesnej tożsamości żydowskiej, proponuje czytelnikom nowatorskie spojrzenie na przemiany kulturowe, które dokonały się w przestrzeni wschodnioeuropejskiej diaspory. Książka została napisana klarownym, precyzyjnym językiem, co znakomicie ułatwia jej odbiór. Z recenzji Aliny Molisak Srebrny Wiek w dialogu idei pod redakcją Heleny Duć-Fajfer, Eweliny Pilarczyk, Marcina Ziomka Srebrny Wiek w dziejach kultury rosyjskiej to epoka, w której szczególnego znaczenia nabrało pragnienie całościowego opisu złożoności świata. Niepokój twórczy i intensywne poszukiwania nowego integralnego języka wyrazu objęły wszystkie dziedziny kultury, w tym literaturę, filozofię i sztukę.
102
ALMA MATER nr 222–223
