MARIA MODRAKOWSKA – „POLSKA MELIZANDA” yła nadzwyczajnie uzdolniona, posiadała jeden z najpiękniejszych głosów, jakie można sobie wymarzyć. Nazwano ją „polską Melizandą” i „niezrównaną interpretatorką kantat Bacha”. Władała biegle sześcioma językami, śpiewała w dziesięciu. Miała piękną aparycję, prostotę, wdzięk, wspaniałą dykcję, a ponadto cechowała ją szczerość i niezwykły czar osobisty. Maria Modrakowska – jedna z najbardziej znanych polskich śpiewaczek w międzywojennym Paryżu. Jej kariera rozkwitła nagle i niespodziewanie. Można powiedzieć, że wkroczyła szturmem na scenę muzyczną i zdobyła ją od razu, zyskując status gwiazdy. Miały na to wpływ różne czynniki, nie tylko jej wielki talent i ogromna pracowitość, ale też okoliczności zewnętrzne. Znalazła się we właściwym miejscu i czasie, trafiła na ludzi, którzy ją odpowiednio ukierunkowali, a ona potrafiła wykorzystać swoją szansę. Przyjaźń z Nadią Boulanger, koncerty w prestiżowych salach, występy w salonach, zwłaszcza u księżnej de Polignac, współpraca artystyczna z Francisem Poulenkiem i Alfredem Cortotem. Wszystko to sprawiło, że znalazła się w samym centrum paryskiego życia artystycznego. W latach 1931–1935 jej nazwisko nieustannie pojawiało się we francuskiej prasie – przypomina w jednym z rozdziałów swej najnowszej książki Muzyczny Paryż „à la polonaise” w okresie międzywojennym. Artyści, wydarzenia, konteksty dr hab. Renata Suchowiejko, profesor UJ. Maria Modrakowska w Paryżu realizowała swoje marzenia i spełniała się jako artystka. Dlaczego więc w czerwcu 1935 roku przestała występować i niemal całkowicie zniknęła z życia publicznego? Na początku zadecydowały o tym względy rodzinne. Później wybuch drugiej wojny światowej, a następnie lata komunistycznego reżimu uniemożliwiły artystce kontynuowanie muzycznej kariery nie tylko w ukochanym mieście nad Sekwaną, ale w ogóle. Muzykę kochała od dziecka. Według przekazów rodzinnych umiała czytać nuty,
76
ALMA MATER nr 222–223
Archiwum prywatne Tadeusza Jackowskiego
B
Maria Modrakowska w roli Melizandy (premiera); Opéra-Comique, 10 maja 1932
zanim jeszcze poznała litery. Maria Ludmiła Kuczkiewicz urodziła się 10 grudnia 1896 we Lwowie. Rok po zdaniu matury, w 1913 roku, została studentką konserwatorium lwowskiego w klasie fortepianu Heleny Ottawowej. Od 1920 roku studia muzyczne kontynuowała w Warszawie: w zakresie fortepianu kształciła się u Henryka Melcera, natomiast w zakresie śpiewu – pod okiem Heleny Zboińskiej-Ruszkowskiej.
Była bardzo ambitna. Równocześnie studiowała na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego, jeszcze podczas studiów została asystentką prof. Władysława Mazurkiewicza w Katedrze Farmakognozji oraz kierownikiem Ogrodu Roślin Lekarskich UW. Rok 1920 był dla niej ważny także ze względów osobistych. Wtedy właśnie wyszła za mąż za lekarza i farmakologa Jerzego Modrakowskiego,
