PROFESOR ADAM STRZAŁKOWSKI P
rofesor Adam Strzałkowski urodził się 26 listopada 1923 w Tenczynku. Fizyk jądrowy, specjalista badań reakcji i oddziaływań jądrowych. Jeden z polskich pionierów obserwacji obiektów astronomicznych z wykorzystaniem fal radiowych za pomocą radioteleskopów. Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności. Studia w zakresie fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim ukończył w 1948 roku. Początkowo związany był z Obserwatorium Astronomicznym UJ. Jego pierwszym mistrzem był prof. Tadeusz Banachiewicz. Wspólnie z Olegiem Czyżewskim i Jerzym de Mezerem zbudował pierwszy w Polsce radioteleskop do obserwacji Słońca. Równolegle z astronomią zajmował się badaniami w dziedzinie fizyki. W ramach kontynuacji prac rozpoczętych przed wojną przez Mieczysława Jeżewskiego wspólnie z Janem Wesołowskim i Jerzym Janikiem wznowił od początku pomiary promieniowania kosmicznego, prowadzone pod ziemią w kopalni soli w Wieliczce. Pracownikiem Uczelni był już od 1945 roku, gdy
Przy eksperymencie w Zurychu; 1992
Stopień doktora nauk fizycznych za badania w zakresie rozpraszania deuteronów, prowadzone podczas stażu naukowego w Laboratorium Fizyki Jądrowej w Liverpoolu, uzyskał w 1960 roku. Po powrocie do Polski brał udział w organizacji Instytutu Fizyki Jądrowej w Krakowie. Jego prace obejmujące pomiary elastycznego rozpraszania deuteronów na jądrach atomowych przyniosły mu międzynarodowe uznanie i były podstawą rozprawy habilitacyjnej. Zajmował się eksperymentalną fizyką jądrową w bardzo szerokim zakresie. Prowadził badania nad mechanizmami reakcji jądrowych, własnościami oddziaływań silnych, przyprogową produkcją mezonów oraz produkcją i rozpadem hiperjąder, a także badania podstawowych symetrii fizyki czy badania nad zastosowaniem fizyki jądrowej w medycynie, które owocowały często przełomowyGrupa naukowców, która tworzyła fizykę w filii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Katowicach (1965). W pierwszym rzędzie od mi odkryciami. Habilitację lewej: Marek Hesch, Urszula Tomza, Adam Strzałkowski, Andrzej Pawlikowski, Jacek Irlik, Józef Kuźmiński. W drugim rzędzie uzyskał w 1963 roku, a tytuł od lewej: Henryk Barabasz, Franciszek Kulon, Wiesław Serwaciński, Lubomir Gabła, Aleksander Śliżyński, Alfred Miron, Józef Makosz, Krzysztof Chyla, Wiktor Zipper, Stanisław Cholewa profesora w 1971. Fot. Archiwum rodzinne
został zatrudniony w Zakładzie Fizyki Jądra Atomowego, gdzie stał się najważniejszym współpracownikiem prof. Henryka Niewodniczańskiego. W tym okresie zajmował się budową cyklotronu oraz akceleratora elektrostatycznego w Instytucie Fizyki UJ.
68
ALMA MATER nr 219
