Ömer Seyfettin - Sanat ve Edebiyat Yazıları

SAADET VE SA'Y Herkes saadeti başka türlü telakki eder, değil mi? Fakirler kendi karanlık ve kederengiz noktai na­ zarlarından zenginliği müşaşa ve münir bir kaşane-i saadet gibi görür. Nevrasteninin gadr-ı asabı içinde kıvranan zavallı zenginler köylüleri, çobanları mesut addederler. Geçmiş vicdan azaplarının, kalp rahat­ sızlıklarının ferda-yı huzur ve nekahetinde muztarip olanlar hayalat-ı ezeliye rücu ile mesut ve müteselli olunacak zannederler. . . Ben, hatta saadetin nispi tariflerini kabul etmeyerek demek isterim ki saadeti­ mizi mahveden tembellik ve tembelliğin bize açtığı boşlukta, "düalite"nin tesirinde fazla bulunmaklığı­ mızdır. Saadeti her noktai nazardan tetkik eden fey­ lezof, bu müphem keşfinden memnun, mutmain ba­ na ne diyor, bakınız: "Saadet, azizim, hava gihidir.

Daima tebeddül eder. Mütemadiyen mesut olmak gayrı kabildir. Hissimiz memnun olurken , hissimiz memnun edilirken mesut oluruz. Ufak bir hareket, ani bir haber bizi saadetten mahrum eder; bir sevgi­ linin vefatını, bir dostun matemini duyarız, canımız sıkılır. Zaman, deva-yı müruruyla, bu kederimizi şi­ fayap eder. Yeni bir refike rastgelir, hava bozulur, rutubet hava-yı nesimiyi mütebahhir bir gözyaşı ha­ line kor, asabi isek o kadar saadetten uzak ve meh­ cur kalırız ki, gayrı ihtiyari bir intihar arzusu hatıratı­ mıza karışır. Faniyyet-i mutlakamız, bir heyula-yı şek gibi zihnimize h ücum eder. Her şeyin bütün var­ lıkların intiba-yı mutlakını, onu, ölümü düşünürüz.

Sonra bahar . . . Açık ve handan bir yaz sabahı. . .

9