Ömer Seyfettin - Sanat ve Edebiyat Yazıları

EDEBİYATTA ARZ VE TALEP Her sanatkar gibi beni en ziyade müteessir eden şey: "Sanatın, bilhassa edebiyatın memleketi­ mizde insanı besleyemeyeceğine dair olan yanlış ka­ naat"tir. Sanat her meinlekette olduğu gibi Türki­ ye'de de ancak muvaffak olanı mesut eder. Muvaf­ fak olamayan, ammesini keşfedemeyen , ammesinin bedii talebini sezemeyen sanatkar her yerde meyus olur. Bunda Türkiye'nin, Türklüğün bir dahli yoktur!

Eski ediplerimizden biri diyor ki: "Eğer kalemime kalsaydım, açlıktan ölürdüm.

Bereket versin herkesi zehirleyen tütüne!" (Yani Re­ ji'deki memuriyetime!)

Diğer biri de kalemine güvenemeyerek münev­ verlerin tenezzül ederneyeceği bir ticaret vadisine sapıyor. Bu iki üstadı taklide yeltenenler az değil .

Kalemi bırakanlardan kimi kömür, kimi zerzevat alışverişine dönüyor. Hepsinin mazereti bir: "Bu memlekette edebiyat adamı beslemez! " "Niçin?" diye sorunuz. Bu cevabı alacaksınız: "Halk okumuyor. Ne yapalım?"

Halkın okumadığı da gayet yanlış bir zandır.

Bizim milletimiz okur. Hem çok okur. Fakat okuya­ cak şey bulamazsa? Bu kabahat şüphesiz kendisinin değildir. Biz daima muvaffakıyetsizliğimizi halkın anlayışsızlığına hamlederizi Ne küstahça bir cesa­ ret! Halk denen kütle bir "deha" menbaıdır. Her şey ondadır. Acz, anlayışsızlık; zevksizlik ancak bizde­ dir.

Muvaffakıyetsizliğimizin sebeplerini araştırırsak 113