Un grand sommeil nair Tom be s u r ma vie, Dormez, ta n t espoir Dormez, tan t en vie.
Neşidesi benim heyula-yı şükCıhum. . . Benim nakarat-ı ızdırabım! . . Mektubunuza Ahmet Cemi! Bey diye bir şey yazmışsınız. Valiahi bir şey anlayamadım . Anlaya mamakla beraber pek muhtasar yazdığım birkaç sa tırı izah edeyim ; İzmir'de bulunuyordum , uzaktan belki on metre uzaktan Cemil Beyi gördüm. Rakı içiyor ve pek adi hareket ediyordu. İşte size geçen de yazıp da gönderemediğim mektupta bu gibi ah val-i sefihanenin hakikatperest gençlere yakışama yacağından uzun uzadıya bahsetmiştim, sonra ken dimi haksız gördüm kardeşim. Ve o satırları yırttım . Şimdi b u basit vakayı anladı�·lız ya. . . Artık bahset meyelim, zira tanımadığımız bir zattan -velev gayrı şahsi olsun- birden ziyade bahsetmek pek büyük bir abestir. Şu satırları d� mahza merakınızı tatmin için yazıyor ve müteezzi oluyorum . . . İhtiramat ve muhabbetlerimi kabul ediniz.
Kardeşiniz: Ömer Seyfettin
SEKiZiNCi MEKTUP 25 Ağustos 323 (B Ey/ü/ 1907) izmir
Kardeşim, İzmir'e ne vakit geleceksiniz? Ben burada müt hiş bir tembel oldum. Elime kalem aldığım yok. Ki tap okuyamıyorum. Gaib olan sıhhatimin rüyay-ı 20 5
