Emilia-Romagna
In Emilia-Romagna is bijna 60.000 ha bedekt met wijngaarden. Jaarlijks wordt hiervan gemiddeld
6,2 miljoen hl wijn geproduceerd, waarvan iets meer dan de helft rood (en rosé) is. Daarmee behoort Emilia-Romagna samen met Veneto en Puglia tot de meest productieve wijnregio’s van Italië. Niet
van alle druiven wordt wijn gemaakt: een deel ervan wordt verwerkt tot geconcentreerde most. Kwantiteit is lange tijd voor kwaliteit gegaan en slechts heel langzaam komt daar verandering in.
In het noorden wordt Emilia-Romagna begrensd door Lombardije, Veneto en de rivier de Po. In het
zuiden grenst de regio aan Ligurië en Toscane. Zoals de samengestelde naam al aangeeft, hebben we in feite te maken met twee districten, Emilia (in het westen) en Romagna (in het oosten). Op de grens ervan ligt de gezamenlijke hoofdstad Bologna. De regio is zeer welvarend en staat bekend
om zijn culinaire specialiteiten, zoals parmaham, parmigiano reggiano, bolognesesaus (Bologna),
allerlei unieke soorten pasta, mortadella en aceto balsamico (Modena). Ook bekend zijn de fabriek
van Ferrari in Maranello (even ten zuiden van Modena), de keramiek uit Faenza en de universiteit van Bologna. Het weidse, vlakke en zeer vruchtbare land rondom Reggio di Emilia en Modena is
de geboortegrond van Lambrusco, de bekendste wijn van Emilia. Deze rode, vaak lichtzoete mousserende wijn past goed bij de vette gerechten uit de lokale keuken.
De verschillen binnen de regio zijn groot. Het landschap is volledig vlak bij de Po, maar heuvelachtig en soms zelfs bergachtig bij de Apennijnen. Meer dan de helft van Emilia-Romagna is
bergachtig of heuvelachtig en ligt hoger dan 100 meter boven zeeniveau, maar twee derde van de
wijngaarden ligt in de Povlakte. Daar is het veelal mistig en koud in de winter en in de zomer vochtig en warm. De koelere bergen en heuvels kennen een gematigd landklimaat met koude winters en warme zomers.
Emilia-Romagna valt qua wijnbouw uiteen in drie gebieden. We behandelen ze van west naar oost: •
In het noordwesten van de regio bij Piacenza, grenzend aan de heuvelachtige wijnbouwstreek Oltrepò Pavese in Lombardije, vinden we de wijnbouwgebieden Colli Piacentini en Colli di
Parma. De heuvels van Emilia kennen globaal genomen alle eenzelfde klimaat, met koude
winters en warme zomers. Het verschil zit vooral in de bodems, waar op sommige plaatsen wat meer zand is en op andere plaatsen wat meer klei of mergel. Elke vallei heeft als het ware zijn eigen specialiteiten. •
In het midden van de regio, in de grote vlakte van Emilia rond Modena, ligt het immense productiegebied van Lambrusco. De meeste lambruscodruiven van Emilia vindt men in de provincies Modena, Parma en Reggio nell’Emilia.
•
Tussen Bologna en de Adriatische kust liggen de uitlopers van de Apennijnen. In de heuvelachtige
streek Romagna worden wijnen van relatief goede kwaliteit gemaakt. De wijnbouwers in de provincies Ravenna, Forlì-Cesena en Rimini (inclusief San Marino) richten zich niet op lambrusco, maar op druivenrassen als sangiovese. Naast hoogwaardige sangioveseklonen is het witte druivenras albana hun grote trots. Het merendeel van de rode wijnen is gericht op het lagere prijssegment
en wordt vaak in bulk verkocht, maar de laatste jaren zien we een tendens om betere wijnen te
Hoofdstuk 21 - Italië (2022-2023) TERUG NAAR INHOUD
123
