PALETA
NAUBOS NA TINTA
“
“
VI
Kung bakit patuloy niya itong ginagawa ay hindi niya rin alam.
Madilim pa ang paligid. Tanging ang kaluskos lang ng mga dahon na humahalik sa bubong ang ingay na namumutawi. Ilaw lang ng maliit na gasera ang nakikipaglaban sa kadiliman. Simula na naman ng bagong araw. Nagmulat ang mata ni Josefa na may bakas pa ng muta buhat sa pahingang apat na oras lamang. Panibagong araw ngunit hindi bagong simula, para sa kanya na nalunod na sa realidad ng buhay. -Babangon pa ba ako? Iyan ang katanungan na laging nagsisimula sa araw niya. Ilang milyong beses na niya itong naitanong, ilang milyong beses na rin niya itong nasagot. Pero magpaganoon pa man, babangon at babangon pa rin naman siya. Magsisimula ang mahabang araw niya ng pagpunta sa kanilang estasyon. Ang lugar na nakakaumay nang puntahan para sa kanya, pero tila sarili na niyang paa ang nagdadala sa kanya rito. Naiinis na siya, pero dahil binuhos niya ang buong pagkatao niya sa propesyon, na hindi lang sapat ang walong oras kada araw sapagkat kulang na kulang ito. Pinangarap niya na mapanood lang sa telebisyon habang binabalita niya ang mga nagaganap, ngunit tadhana ang nagdikta na sa halip na maging reporter, naging isa siyang manunulat para sa lipunan. Kung bakit patuloy niya itong ginagawa ay hindi niya rin alam. Tila isang misteryo ito na walang kasagutan. -Nakakasawa na ang mga balita, ulit-ulit na lang. Patay si ano. Korap si ano. Magtataas ang presyo ng gasolina, ng lahat na. Wala na yatang bago na ibabalita ang mga iyan. Iyan ang mga naririnig niya sa mga tao, sa tuwing kakain siya ng tanghalian o hapunan sa mga turo-turo. Gusto na niyang magsalita, pero umuurong naman ang dila niya. Wala ring saysay kung ipaliliwanag niya dahil ang mga nakikita sa telebisyon ay manipulado na rin ng mga nakatataas. 8
