PALETA
VI
Ang lamig mula sa siwang ng kanilang dingding ang nag-udyok kay May-may upang tuluyan nang bumangon. Umaga na naman. -Nang? Ramdam na ramdam ni May ang malalamig na kawayan sa katre na kanyang hinihigaan. -Nang? Tahimik ang paligid, tanging ang kalabog mula sa kanyang dibdib ang kanyang naririnig. Hindi n’ya gusto ang ganitong pakiramdam... pakiramdam na isang taon na rin simula ng kanyang maranasan. -Naaaang?! Nangingilid na ang mga luha sa kanyang mga mata, wari’y nag-uunahang pumatak. Ayaw na niya itong muling maranasan. -May, May? Naudlot ang magandang panaginip ni May. -May? Doon ka muna kila Tata. -Ho? ‘Tay, p’wede bang matulog pa ako kahit saglit lang? -Wala nang oras, May. Dali at dalhin mo sila Ekong at Kakay. Kasama mo naman ang iyong inang. Natatarantang wika ng kanyang ama. Kitang kita ang butil-butil nitong pawis. Hindi
“
“
SABAW
Ang katahimikan ng paligid at ang wari’y daga sa kanyang dibdib... parehong pareho, gaya lang din noon.
na nagtanong pa si May at ginising na din ang dalawa pa n’yang mga kapatid. -Nang, ayos na po ang ilang damit nila Ekong, aalis na po ba tayo? Tila walang narinig ang kanyang ina. Hindi man lang siya nito nagawang pansinin, balisa lang at sa kawala’y nakatitig. -Nang? -Selya! Kilos na! Sila May, bilis! Ngayon n’ya lang nakitang ganito ang kanyang ama, malayo sa kalmado at maamo nitong mukha parati. -Nang, gawa ba ito nang sa lupa? Hindi na naman s’ya nito pinansin at patuloy lang sa paglalakad, bitbit si Kakay na dalawang taon pa lamang. -‘Yon po bang may mga baril na lalaki? Wala pa rin siyang narinig mula sa kanyang ina. Wala yata itong balak hainan man lang ang kanyang kuryusidad. -Bata ka pa. Bigla itong umimik nang malapit na sila kila Tata. -Siyam na taon? ‘Nang, bata pa ba ‘yon? -Si Ekong, patulugin mo na dali, pati si Kakay. Magtatanong pa sana siya muli pero inunahan na s’ya ng kanyang ina. -Sa kwarto, bilis. 60
