botrytis (grijze rot), als na een regenbui in het najaar de druiven niet snel drogen. Botryticiden zijn
vaak onontbeerlijk. Sterk ontbladeren kan een oplossing zijn, omdat daardoor de druiven makkelijker drogen.
Het maken van een goede fles wijn in Nederland is door de kleinschaligheid, lage rendementen en andere factoren relatief duur, zeker vergeleken met landen als Spanje of Frankrijk. Arbeid, grond
en productie brengen hoge kosten met zich mee. De controle vanuit de overheid is redelijk streng. Strikt is ook de regelgeving op het gebied van gewasbeschermingsmiddelen. Naar schatting is
de kostprijs voor een fles wijn in Nederland al gauw 5 euro, aangezien de productie te gering is
om een lage flesprijs mogelijk te maken. Accijnzen zijn bovendien hoog, zeker in vergelijking met
bijvoorbeeld Duitsland. Een fles Nederlandse wijn kost daarom al gauw meer dan een tientje. Veel
Nederlandse wijnboeren hebben daarom extra inkomstenbronnen, zoals agrotoerisme, het geven van rondleidingen en cursussen, of het runnen van een horecagelegenheid.
Sinds 2013 hebben veel wijngaarden in Nederland waar blauwe druiven groeien, last van
het uit Azië afkomstige fruitvliegje Drosophila suzukii. De vrouwtjes doorboren de schil van
gezonde, rijpe druiven (liefst blauwe) en leggen in de druif hun eitjes, wat tot azijnvorming in de druiven leidt (zure rot). Een oplossing voor dit probleem is nog niet gevonden.
Kleinschaligheid is nog steeds wel kenmerkend voor de Nederlandse wijnbouw. Zo gebeurt het
oogsten in de regel met de hand. Slechts een enkel wijnbedrijf heeft een oogstmachine, die door middel van trilling de rijpe druiven van de wijnstok haalt. Vaak worden vrijwilligers ingezet bij het
plukken van de druiven. In vergelijking met de traditionele wijnlanden zal Nederland ook in de toekomst een kleine speler blijven. Door de hoge exploitatie- en productiekosten is de prijs-kwaliteitverhouding niet concurrerend genoeg ten opzichte van bijvoorbeeld Duitsland of Frankrijk. Vinificatie Doordat de most in Nederland verrijkt mag worden, kunnen met name rode wijnen enige volheid
krijgen, in combinatie met frisse zuren. Om wijnen de nodige alcohol te geven moet overigens wel regelmatig chaptalisatie worden toegepast.
De laatste jaren neemt de productie van mousserende wijnen toe. Er worden op sommige plaatsen zelfs wijngaarden aangelegd, speciaal om mousserende wijnen te produceren. Voor de productie worden verschillende methodes toegepast, van het inspuiten van CO2 bij eenvoudige wijnen tot een tweede vergisting op fles (méthode traditionnelle) bij duurdere exemplaren. Soms worden
mousserende wijnen van Nederlandse druiven in Luxemburg geproduceerd, aangezien daar meer expertise voorhanden is.
Een enkele producent maakt ook dessertwijnen. Hiervoor worden (vaak door botrytis aangetaste)
TERUG NAAR INHOUD
248
Hoofdstuk 30 - Benelux en Groot-Brittannië (2022-2023)
