99
Bulag
“Paano siya nakapagtitinda?”
Ang usapang alas–otso ng umaga ay tunay nga palang ilusyon lamang. Isang oras na kaming naghihintay, ngunit malayo pa rin sa pagsisimula ang seminar na dinayo pa namin dito sa Maynila. Tulog pa ang haring araw noong kami ay nagsimulang bumiyahe mula probinsiya. Kaya’t karamihan sa amin ay nababagot, nagugutom, o hindi kaya’y inaantok. Kumakalam na ang aking sikmura. Wala akong magawa kung hindi tumitig na lamang sa malayo. Pilit na ibinabaling ang aking atensyon palayo sa gutom. Bigla kong naaninag ang isang tao mula sa malayo. Base sa kanyang porma, bilao ang kanyang bitbit sa kanang kamay at timba naman sa kaliwa. Nagkakaroon na ng pag-asa ang aking tiyan. Lumapit sa amin ang isang matanda. Marahil lampas pitumpung taon na. Nakasuot siya ng sayang may tatak na mga bulaklak. Nakasabit sa leeg ang lumang apron. Sa kabila ng mga kulubot dala ng katandaan, ramdam ko ang aliwalas ng kanyang mukha dala ng napakatamis niyang ngiti. Animo’y musmos na nagsisimulang makita ang kagandahan ng mundo. Nagsilapit sa kanya ang aking mga kaklase. Sa kanilang P4 LETA
