werd in de tiende eeuw afgeleid van de naam van het stadje Beaujeu, ten zuidwesten van
Chiroubles. In de vijftiende eeuw kwam de streek onder gezag van de hertog van Bourgondië. De wijnbouw floreerde in de zeventiende eeuw, met name door de handel met Lyon. Na de aanleg van spoorwegen in de negentiende eeuw kwam ook de lucratieve Parijse markt binnen bereik.
De reputatie van de Beaujolais dateert van tientallen jaren geleden, toen de wijnen uit deze streek populair waren in de bistro’s van Parijs en Lyon. Vooral Beaujolais Nouveau (ook Beaujolais Primeur genoemd) heeft enorme bekendheid gekregen. Beaujolais Nouveau en Beaujolais-
Villages Nouveau bestaan sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw. Een reglement uit 1951
maakte de ‘voorverkoop’ van Beaujolaiswijnen mogelijk en daarmee was Beaujolais Nouveau geboren. Vooral rond 1990 was er een enorme vraag naar Beaujolais Nouveau. Er is een tijd
geweest dat er ook in Nederland een grote hype was rond deze primeurwijnen. Tegenwoordig
is de vraag wereldwijd veel minder. De middelmatige kwaliteit van Beaujolais Nouveau, die zo snel mogelijk wordt gemaakt en gebotteld, heeft de reputatie van de Beaujolaisstreek geen
goed gedaan. In de jaren zestig van de twintigste eeuw was Beaujolais Nouveau een grote hit, maar inmiddels is de markt voor Beaujolais Nouveau aanzienlijk gekrompen. Met het dalen
van de populariteit van Beaujolais Nouveau ontstond ook een daling in de afzet van andere
Beaujolaiswijnen. Er is echter een verbetering zichtbaar in de kwaliteit van Beaujolaiswijnen.
Tegenwoordig wordt Beaujolais steeds vaker geproduceerd in een vollere, meer geconcentreerde, ‘Bourgondische’ stijl.
10.3 Bodem De Beaujolais ligt tussen de Mâconnais en het Rhônegebied. Het gebied is, van noord naar
zuid, ongeveer 55 kilometer lang. De wijngaarden van de Beaujolais vallen vrijwel alle onder het
departement Rhône. Het noordelijkste deel van de Beaujolais valt onder het departement Saôneet-Loire en sluit naadloos aan op de zuidelijkste wijngaarden van de Mâconnais. De akkers van
de gemeente Saint-Vérand en die van de cru du Beaujolais Saint-Amour lopen in elkaar over. In
dit overgangsgebied tussen de kalkbodems van de Mâconnais en de granietbodems van de crus wordt de meeste witte Beaujolais geproduceerd.
De Beaujolais is in het noorden hooguit 15 kilometer breed en in het zuiden hooguit 25 kilometer.
De oostelijke grens wordt gevormd door het dal van de rivier Saône. In het westen wordt de grens bepaald door de hellingen van de Montagne Beaujolaise. Het landschap van het noordelijke
deel van de Beaujolais is gevarieerd, met glooiende heuvels, groene valleien en wijngaarden op golvende hellingen. De bodem van Haut-Beaujolais, het noordelijke deel van de Beaujolais, is
onderdeel van het oeroude Centraal Massief. De moederrots van Haut-Beaujolais is veel ouder dan die van de Bourgogne. Hij bestaat uit verweerd en verpulverd graniet, soms vermengd met
mangaan. Ook komen we leisteen, porfier, kalk en gneis tegen. De moederrots van het zuidelijke deel van de Beaujolais bestaat ook uit graniet, maar dit ligt te diep om van betekenis te zijn voor de wijnbouw.
186
Hoofdstuk 10 - Beaujolais (2022-2023) TERUG NAAR INHOUD
