Hüzünlüyüz* Hep bir şeyler unutmuş gibi sanki bir yerlerde Bütün yolcularımı uğurladım Eskimiş güneşler de kırıldı artık Neyleyim bu çiçekleri şimdi Bir rüyanın kanıyla büyüyen bu çiçekleri Artık dönecek yer kalmadı Hüzünlüyüz, ağlamak elbette bize düşer.
* Bu ve bundan sonraki şiirler not defterlerinde eskizler halinde ve başlıksız idi. Başlıklarını biz verdik. (ed. n.)
364
Hayy’dan Hû’ya
