Nusret Özcan Ayvaz Dede Şenlikleri’ndeydi Fatma K. BARBAROSOĞLU
Nusret Özcan’ın ölüm haberini Yeşilköy Havalimanı’nda Özlem Albayrak’tan alıyorum. Daha önce havaalanında ölüm haberi almışlığım yok. Tuhaf bir duygu. Sanki burada kalsanız bir şeyler yapabilecekmişsiniz de, gitmeyi tercih ederek bu yapılabileceklerden vazgeçiyormuşsunuz gibi bir suçluluk. Toprağına yabancı bir ot gibi kalakalıyorum. Hayat bir müddet duruyor. Bir müddet. Yani birkaç dakikalığına. Sonra bir dizi aksilik. (Bosna Büyükelçimiz Bülent Tulun Bey’e söz verdim yazmayacağıma dair.) Sekiz sütuna manşet bir kabul ile Bosna topraklarına ayak bastım diyeyim de, siz geri kalanını hayal hanenizde dokuyun. Bütün bu aksilikler içinde Nusret Özcan’ın vefat etmiş olduğunu unutuyorum. Şaşırmayın. “Rahmetli”nin öldüğünü unutmam ilk değildir. En tuhafını büyükannemin cenazesinde yaşamıştım. Salâ verilmiş. Suyunu ille de ben dökeceğim diye ısrar edilmiş, yolcu nihayet yerine yerleştirilmiş iken… Akşam olup da tepsilerle yemek getiren komşular taziyeye gelince, sevdiği yemekleri bir tepsiye koyup büyükanneme götürmüşlüğüm vardır. Sonra nereye gitti diye aramışlığım. Akranı olan teyzelerin korkuyla yüzüme bakıp Nusret Özcan
53
