Gökleri İçine Dolduran Güzel İnsana Cengiz DEMİR
Biliyor musun, duyuyor musun ben de seni çok seviyorum. Ölümünden on üç saat önce son defa sarılmıştık; ve sen, “Seni seviyorum” demiştin. Üstelik bu muhteşem cümleyi neredeyse her hafta söylerdin. Bize hep dua ederdin. Derdin ki “Allah seni cennetine alsın, içine gökler dolsun.” Şimdi inşallah Mevlamız seni cennetine alır ve gökler içine dolar. Nur içinde yat. Kaç yıl önceydi ilk karşılaşmamız, hatırlamıyorum. Seni ilk gördüğümde bana munis, mütebessim ve güven veren yüzünle uzak diyarlardan gelen bir derviş gibi başka âlemleri hatırlatmıştın. Sonra yıllar geçti ve yollarımız Radyo Onbeş’te kesişti. Yaklaşık dört yıl birlikte çalıştık. Acıyı, hüznü ve neşeyi paylaştık. Yol arkadaşlığı yaptık. Birlikte şarkılar, türküler söyledik. Bir gün yola revan olmuştuk. Hem de öyle bir gündü ki; günlerin ve gecelerin en güzeliydi. Kadir Gecesi’ydi. Radyodan birlikte çıkmıştık ve tam boğaz köprüsünü geçerken sen Nusret Özcan
85
